Gwen Stacy belichaamde verschillende eigenschappen als personage, maar weinig aanpassingen van de strips hebben deze aspecten van Spider-Man’s eerste liefde echt omarmd.
Spider-Man staat bekend om zijn vele krachtige en verbijsterende vijanden, maar zijn vele liefdesbelangen zijn net zo uitstekend. Mary Jane Watson is misschien wel zijn meest populaire liefdesbelang, maar zijn andere iconische vriendin is Gwen Stacy. Ingetogen, intelligent en schijnbaar een perfecte match voor Peter Parker, deed Gwens eerste live-action optreden haar karakter geen recht.
Spider-Man 3 verwijderde wat Gwen zo groot maakte, ook al werd veel van dat materiaal in latere jaren toegevoegd. Gelukkig maakten latere films gebruik van de sterke punten van Gwen, maar deze maakte haar vreemd genoeg te schande om haar roodharige rivaal te verheffen. Hier is hoe het stripboek Gwen Stacy een veel sterker personage was dan wat aanvankelijk op het grote scherm werd getoond.
Gwen Stacy kwam overeen met de intelligentie van Spider-Man
Gwen Stacy, een medestudent die bij Peter Parker aan de Empire State University naar school ging, was ongelooflijk intelligent, zelfs vergeleken met Peter. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, maakte ze haar debuut na Mary Jane, die verscheen in Amazing Spider-Man zes nummers voor Gwen. Tegen die tijd was Peter gestopt met het omgaan met MJ, die hij een beetje een lafaard vond. Gwen was precies het tegenovergestelde, zowel in de manier waarop zij en Peter een passie voor academici deelden en haar over het algemeen zachtaardige karakter.
Natuurlijk leek ze anders misschien de ‘stockvriendin’ die alleen maar naar de achtergrond verdween van de meeste superheldenstrips, maar dit werd gedaan om te contrasteren met Mary Jane. Een ander interessant verschil dat Gwen had met Mary Jane, Betty Brant en zelfs Peter zelf, was een stabiel gezinsleven met liefhebbende ouders. Mary Jane’s familie was uiteengevallen, net als die van Brant. Ondanks dat Peter tante May heeft, is het een understatement om te zeggen dat zijn familiegeschiedenis tragisch was. Gwen had haar beide ouders nog in leven, waarbij kapitein George Stacy niet alleen zijn dochter beschermde, maar zowel Peter als Spider-Man ondersteunde.
Zelfs vóór de retroactieve schijnwerpers op haar personage in recentere strips, was Gwens karakter er altijd een van zachtaardigheid, schoonheid en onschuld. Dit werd het best geportretteerd in de Alex Ross en Kurt Busiek-serie Marvels, waar de dood van Gwen een totale vernietiging van onschuld en verwondering symboliseerde. Het is dezelfde onschuld die ervoor zorgde dat de controversiële verhaallijn “Sins Past” zo werd beschimpt, omdat het op dezelfde manier het imago en de geschiedenis van de lang overleden Gwen vernietigde. Spider-Man-maker Stan Lee had een enorme genegenheid voor Gwen, die hij had gebaseerd op zijn vrouw Joan. Zo werd elke bezoedeling van haar imago terecht vernield. Helaas reduceerde haar eerste grote verschijning buiten de strips haar tot een stockplot-apparaat, ondanks het belang van het personage.
Gwen Stacy in Spider-Man 3 Is niet te vergelijken met de strips
Bryce Dallas Howard speelde Gwen Stacy in Spider-Man 3, en hoewel ze OK was in de rol, werd het personage in niets geschreven als de strips. Buiten het klassieke blonde haar, is ze alleen Gwen Stacy in naam. In de film is ze in wezen gewoon een plotapparaat dat wordt gebruikt om MJ jaloers op haar te maken, met weinig anders over haar gedefinieerd. Ze staat blijkbaar zo dicht bij Eddie Brock dat hij haar een huwelijksaanzoek wil doen, maar ze lijken nog minder romantisch dan de veelbesproken relatie tussen Peter en Mary Jane. Haar intellect wordt bijna nooit buiten één scène gebruikt, en haar modellencarrière is een veel groter plotpunt.
Een deel van het probleem was dat de persoonlijkheden van Gwen en Mary Jane in wezen werden verwisseld in de Sam Raimi Spider-Man trilogie. Mary Jane was het bescheiden buurmeisje, terwijl Gwen het opkomende model was. Met zo weinig aandacht voor haar, was er geen manier voor haar onschuld en intellect om door te schijnen. Het ergste was dat dit Gwens eerste grote optreden was in een medium buiten de strips, in een serie die niet minder werd geprezen om zijn ‘comicbook-nauwkeurigheid’.
Spectaculaire Spider-Man Eindelijk deed Gwen Stacy Justice
Hoewel Spider-Man 3 slaagden er niet in om Gwen’s beste eigenschappen tot leven te brengen, andere aanpassingen van de Webslinger deden dat wel. Bijvoorbeeld Spectacular Spider-Man, de coattail-cartoon voor Raimi’s derde film. Daar was Gwen een regelrechte nerd met wetenschappelijk inzicht op het niveau van of zelfs hoger dan dat van Peter, en ze ontwikkelde gevoelens voor hem die hij niet opmerkte. Dit weerspiegelde wat er in de strips gebeurde, waarbij deze nederigheid precies het tegenovergestelde was van MJ’s typische baldadigheid. De geweldige Spider Man films hadden ook een nerdier Gwen, hoewel ze nu Peters klasgenoot was op de middelbare school in plaats van hem op de universiteit te ontmoeten. Haar intellect hielp hem tegen Electro in te gaan, hoewel ze een beetje meer uitgesproken was dan haar stripboektegenhanger.
Hoewel latere schermaanpassingen de basisessentie van Gwen Stacy vormden, lijkt het alsof elke versie van haar buiten de strips gewoon niet alle nuances van haar personage kan vastleggen. Haar onschuld is namelijk altijd tot op zekere hoogte verwaarloosd. Het is deze onschuld die haar dood zo tragisch maakt, en die onschuld is ook wat Spider-Man tot een aantoonbaar meer volwassen held maakte. Door Gwen goedkoper te maken op de grote en kleine schermen, wordt de duidelijke positieve impact die ze had op Peter Parker weggenomen.
