Geen enkele andere ‘V/H/S’-film is zo leuk of zo spookachtig.
De eerste V/H/S werd in 2012 uitgebracht als een spannend nieuw horrorexperiment. Hoewel horror niet vreemd is aan bloemlezingen, is het idee om getalenteerde schrijvers en regisseurs de vrije loop te laten om hun passie voor found footage en VHS-cultuur te verkennen ronduit briljant. Toch is de eerste V/H/S was op zijn best ongelijk en werkte meer als een showcase van rare ideeën dan als een verzameling aangrijpende verhalen. Het probleem werd duidelijker met de jaren 2013 V/H/S/2 en 2014’s V/H/S: Viraal, die elk de problemen van de franchise duidelijker maken. Gelukkig deed producer Bloody Disgusting een stapje terug en besloot hij de franchise te vernieuwen met 2021’s V/H/S/94, veruit de beste film in de reeks. Of in ieder geval was het omdat V/H/S/99 lijkt de formule eindelijk te hebben geperfectioneerd.
Zoals in V/H/S/94alle segmenten van V/H/S/99 in hetzelfde jaar gebeuren, wat helpt om wat bindweefsel te creëren tussen enorm verschillende horrorverhalen. In V/H/S/99Dat betekent dat we teruggaan vlak voor het nieuwe millennium, toen skateboarden nog een wijdverbreid fenomeen was, iedereen bang was voor de millenniumbug die de apocalyps veroorzaakte, en alle jonge mensen hoopten de volgende te lanceren CKY serie.
Meer dan terloopse verwijzingen naar een lang vervlogen tijdperk of paaseieren op de achtergrond, de culturele monumenten van 1999 staan centraal in de meeste segmenten van V/H/S/99. Daarom opent de film met Maggie Levin‘Shredding’ volgt een rockband in een tijd waarin punkrock nog op de radio speelde. En Vliegende Lotus‘ “Ozzy’s Dungeon” roept een verwrongen en walgelijk horrorverhaal op, geïnspireerd door Legenden van de verborgen tempel, het geven van een nieuwe gruwelijke reden voor de annulering van de show. Elke directeur van V/H/S/99 deden hun huiswerk, verheffen V/H/S/99 van een bloemlezing van willekeurige horrorverhalen tot een liefdesbrief aan een bepaald jaar.
V/H/S/99’s thematische samenhang spreekt ook rechtstreeks tot de doelgroep van de franchise. Terwijl jongere generaties nog steeds kunnen genieten van de enge verhalen van elke V/H/S aflevering, mensen die niet zijn opgegroeid met een VHS-speler kunnen niet dezelfde haast voelen als ze het visuele geluid van cassettebandjes zien die zo perfect worden gereproduceerd. Dus elke nieuwe V/H/S . maken film over een specifiek jaar waarin de cassettebandjes nog steeds de thuisfilmmarkt beheersten, geeft het publiek meer nostalgische haken waardoor ze lang vervlogen tijden kunnen herbeleven.
De belangrijkste verbetering van V/H/S/99 in vergelijking met de vorige films is het ontbreken van een overkoepelend verhaal. De eerste vier V/H/S films hadden een belangrijke verhaallijn die probeerde een bovennatuurlijke oorsprong te geven aan elk van de horrorverhalen in de film. Hoewel de inspanning lovenswaardig was, was de overkoepelende verhaallijn altijd het slechtste aspect van elke V/H/S, de stroom van de ervaring doorbreken zonder iets relevants toe te voegen. In V/H/S/99, we krijgen echter alleen stop-motion korte animatiefilms gemaakt door een personage uit Tyler MacIntyre’s “The Gawkers”, die geen verband houdt met andere segmenten. Elke V/H/S film is slechts een verzameling onafhankelijke verhalen, en door dit te bezitten, V/H/S/99 heeft een duidelijk voordeel boven de vorige films. Daarnaast dient elke korte animatiefilm als een leuke pauze die er gewoon is om ons aan het lachen te maken voor het volgende griezelige verhaal, waardoor de kijker kan ademen in plaats van hem te vragen elke ontwikkeling van een gefragmenteerde overkoepelende verhaallijn te onthouden.
Natuurlijk, V/H/S/99 blijft een horrorbloemlezing, wat betekent dat we vast en zeker een paar segmenten zullen bekijken die beter zijn dan andere. Johannes Roberts‘Suicide Bid’, bijvoorbeeld, levert een van de meest zenuwslopende segmenten in de hele franchise door de verschrikkingen van levend begraven worden te onderzoeken. Vanessa & Joseph Winterechter de kroon op het meest vermakelijke segment met “To Hell And Back”, wat geen verrassing zou moeten zijn, aangezien het paar ons al bracht Deadstream dit jaar een fantastische toevoeging aan de geschiedenis van found footage-horror.
Het is echter vermeldenswaard dat, zelfs als sommige segmenten helderder schijnen dan het geheel, elk verhaal in V/H/S/99 heeft een heerlijk verdraaide verrassing voor horrorfans, en ze zijn allemaal de moeite waard. De grootste ster van de show is het ontwerp van het wezen. De monsters die in elk segment worden geïntroduceerd, zijn nachtmerrie-opwekkend, en zowel V/H/S‘ Sirene en V/H/S/94’s Raatma zal het moeten opnemen tegen een aantal nieuwe concurrenten voor de positie van beste schepsel in de franchise.
V/H/S/99 weerspiegelt nog steeds enkele van de problemen waarmee de meeste bloemlezingen worden geconfronteerd, aangezien het ritme van de film afhangt van het tempo van elk verhaal. En bij een looptijd van 108 minuten, V/H/S/99 kan het geduld van sommige kijkers op de proef stellen. Toch is dit het beste dat de franchise ons ooit heeft gegeven, en we kunnen niet wachten om te zien welke nieuwe horror V/H/S/85 zal ons volgend jaar brengen.
Beoordeling: B+
V/H/S 99 debuteert op Shudder op 20 oktober. Bekijk de trailer van de film hieronder:
