“De bijl vergeet, maar de boom herinnert zich.”
“The Axe Forgets” is een onverwacht aangrijpend hoofdstuk van Andordie ziet Dan Gilroy’s script onderzoekt de motieven van de Aldhani-rebellen, terwijl het ook een scherp licht werpt op de wijdverbreide cast van personages die ook hun motivaties en drijfveren opjagen. Susanna White heeft een scherp regisseursoog, brengt het publiek naar de frontlinies van de opstand en concentreert zich op het alledaagse begin.
De aflevering begint op Syril Karn (Kyle Soller), die in de vorige naar huis terugkeerde naar zijn moeder, en blijft de duizendjarige nachtmerrie beleven. Hij was zijn baan kwijtgeraakt, was gedwongen naar huis te verhuizen en had een ongemakkelijk ontbijt te verduren met zijn moeder, die vastbesloten is zijn doel te vinden wanneer blijkt dat hij geen vooruitzichten heeft. Hun scènes worden door de aflevering heen onderbroken, een gespannen punt van subtiel conflict dat een uitstel biedt van de spanningen op Aldhani. Karn heeft misschien geen duidelijke plannen nu hij zijn baan is kwijtgeraakt, maar zijn moeder is ervan overtuigd dat zijn oom Harlo buiten beeld hen de antwoorden zal geven waarnaar ze op zoek is.
Karn is al vanaf dag één een fascinerende karakterstudie, maar de ontmoeting met zijn moeder geeft een dieper inzicht in zijn psyche. (Ted Lasso had zeker een punt over het ontmoeten van iemands moeder.) Hoewel “de bijl vergeet, maar de boom herinnert” een sentiment is dat bedoeld is om te worden gereserveerd om uit te leggen waarom de rebellen terugvechten tegen het rijk, is het duidelijk dat de aflevering betekent om dit te gebruiken zin om aan te geven waarom al zijn personages gemotiveerd zijn voor hun persoonlijke doelen.
Elders, Mon Mothma (Genevieve O’Reilly) wordt geconfronteerd met haar eigen bijl in de vorm van haar man Perrin (Alastair Mackenzie) die van hun huishouden een slagveld heeft gemaakt door hun dochter op te zetten tegen Mon. Tijdens het ontbijt beschuldigt Mon’s dochter Lieda haar ervan haar alleen maar te gebruiken om er goed uit te zien, dat haar interesses in haar leven politiek gemotiveerd zijn, en Perrin leunt zelfvoldaan en blij om te zien dat zijn plannen werken. Wetende dat Mon en Perrin op 16-jarige leeftijd zijn uitgehuwelijkt, geeft enig inzicht in hun hekel aan elkaar – gearrangeerde huwelijken zijn niet geweldig – maar Andor heeft slechts een korte inkijk in hun leven gegeven, een leven dat Perijn in een verschrikkelijk daglicht stelt. Hopelijk, als deze boog van de serie ten einde loopt, zullen we zien waarom Perrin van Mon een vijand in haar eigen huishouden wil maken.
Terug op Aldhani, Cassian (Diego Luna) en de rest van de rebellen bereiden zich voor op de aanval op het nabijgelegen garnizoen, maar het wordt al snel duidelijk dat niet iedereen klaar is om “Clem” als onderdeel van hun groep te omarmen; in feite wachten de meesten van hen tot hij zichzelf laat zien als een overloper, daarheen gestuurd om ervoor te zorgen dat ze falen. Zelfs als hij bewijst dat hij een waardig lid van hun groep is – wijst op duidelijke gebreken in hun plannen en gebruikt hij zijn kennis om de zaak te bevorderen – Skeen (Ebon Moss-Bachrach) is ervan overtuigd dat hij daar is om dubbele redenen. En hij is. Als Cassian erachter komt waarom elk lid van de groep ertoe is aangezet om tegen het rijk op te treden, wordt hij eindelijk gedwongen om te onthullen dat hij er niet is om wraak te nemen of iemands nagedachtenis te eren. Hij wordt betaald om hen te helpen. Wat is erger, geloven dat iemand snode plannen heeft of ontdekken dat hun investering in de zaak voor geld is en niet voor emotie?
Met de rebellen op Aldhani, Andor heeft zorgvuldig een cast van karakters opgebouwd die uniek zijn voor henzelf. Elk lid past in de groep, maar is ook een uitbijter omdat hun motieven niet altijd op één lijn liggen. Vaak zal een serie over het hoofd zien hoe belangrijk het is om zijn minder belangrijke karakters uit te werken, alleen gedreven door de opwinding van het volgende grote ding, maar deze show weigert dat te doen. Elk personage dat Cassian tegenkomt is driedimensionaal, gemotiveerd en benoemd. Het helpt om de verhalen te versterken en een helder, duidelijk beeld te geven van dit hoofdstuk in de geschiedenis van de Melkweg.
Op het ISB-hoofdkwartier, Dedra (Denise Gough) en haar nieuwe lakei zetten hun heimelijke onderzoek voort naar een reeks aanvallen in de melkweg die te willekeurig zijn om echt willekeurig te zijn. Nogmaals, Andor maakt er een punt van te laten zien wat haar beweegredenen zijn in tegenstelling tot luitenant-supervisor Blevin (Ben Bailey Smith), die op het terrein de baas is, gezegend met opwaartse mobiliteit die Dedra niet werd aangeboden. Het is interessant om te zien hoe menselijk de serie ‘de slechteriken’ heeft gemaakt. Dit zijn geen Tarkin of Moff Gideons – dit zijn gewone mensen die een kans hebben gezien om te gedijen onder de heerschappij van het rijk, en gedreven zijn om hun best te doen om zichzelf te bewijzen. Dedra slikt ook pillen (waarschijnlijk stims) terwijl ze laat opblijft om haar onderzoek voort te zetten, dus het zal interessant zijn om te zien of dat in de loop van de tijd een rol gaat spelen.
Terwijl Gilroy maakte duidelijk dat hij in Andor geen big deal zou maken over paaseieren, wat een mooi uitstel was van de vaak overdreven verwijzingen in eerdere shows, “The Axe Forgets” deelt een handvol interessante toespelingen en referenties uit. Bij Luthens (Stellan Skarsgård) antiekwinkel, terwijl hij probeert af te luisteren via een communicatielijn, is er een paar holocrons gemonteerd op de plank achter hem. Bovendien, wanneer Skeen Cassian zijn tatoeages laat zien, wordt uitgelegd dat die op zijn onderarm “By the Hand” vertegenwoordigt, wat een vrij diepe verwijzing is naar de krijgshaftige confederatie van het Empire of the Hand, wat hoogstwaarschijnlijk wijst naar Thrawn . Dit zijn de beste soorten referenties – ze nemen niets weg van het verhaal in kwestie (bedoelde woordspeling) als je je niet bewust bent van de context, en fungeren als een leuk klein Leo-moment voor fans die ze herkennen.
Andor blijft de beste Star Wars serie tot nu toe en is een sterke kanshebber voor het beste verhaal dat sindsdien uit de franchise is gekomen Rogue One. Terwijl lichtzwaarden en Skywalkers erg leuk zijn, Andor is een veel meer doorleefd verhaal, een dat inzicht geeft in het leven van de mensen met laarzen op de grond. De serie is rebellie in zijn puurste vorm: imperfect en zeer gemotiveerd.
Beoordeling: EEN
Nieuwe afleveringen van Andor wekelijks elke woensdag in première op Disney+.
