Gael García Bernal’s optreden geeft ‘Werewolf by Night’ zijn kloppend hart

De helden van het Marvel-universum zijn bijna net zo veel in oorlog met zichzelf als met de krachten van het kwaad, en het is een eigenschap die vaak de beste Marvel Studios-projecten doordringt. De Guardians of the Galaxy worstelen elk met hun afzonderlijke trauma’s en vinden kracht in hun eenheid. Shang-Chi (Simu Liu) worstelt om een ​​nieuw leven voor zichzelf op te bouwen en de erfenis van zijn vader Wenwu (Tony Leung). en Thor (Chris Hemsworth) heeft alles meegemaakt, van het overnemen van de troon van Asgard tot het verliezen van zijn dierbaren. Die traditie zet zich voort in de “speciale presentatie” van Weerwolf bij nachten dat is te danken aan de prestaties van Gael García Bernal als de titulaire lycatroop Jack Russell.

Russell wordt samen met andere monsterjagers uitgenodigd op het landgoed van Ulysses Bloodstone (Richard Dixon). Ze worden verteld door Ulysses’ weduwe Verussa (Harriet Sansom Harris) dat er een wedstrijd zal zijn om op een monster te jagen en te doden, en wie het eerst is om het te verslaan, krijgt de controle over de Bloedsteen. Het mystieke artefact verleent grote kracht aan degene die het hanteert… en het is nuttig bij het doden van monsters, waardoor het een begeerd item is voor alle aanwezigen. Complicerende zaken zijn de komst van Ulysses’ vervreemde dochter Elsa (Laura Donnelly), onder andere.

Een lucht van mysterie

Vanaf het begin is het duidelijk dat Russell uit een heel ander weefsel is gesneden dan zijn medemonsterjagers. Hij is een vrij stille man, die op zichzelf is en alleen spreekt als er tegen hem wordt gesproken. En wanneer de anderen opgewonden opscheppen over hoeveel monsters ze hebben gedood, onthult Russell dat hij de meeste moorden heeft van alle mensen in de kamer. Maar in plaats van het te vieren, biedt hij deze informatie aan alsof hij naar het graf gaat. Dat is de eerste hint dat hij niet alles is wat hij lijkt te zijn, en het speelt een belangrijke rol in het einde van het verhaal. Bernal geeft Russell een zekere mate van mysterie; hoewel fans weten dat hij in een weerwolf zal veranderen, is het leuk om te zien hoe de andere personages erachter komen. En hij geeft ook een dubbele betekenis aan zijn dialoog die opvalt in rewatches, vooral zijn gesprek met Elsa in de crypte.

Uiteindelijk wordt onthuld dat Russell niet naar het landgoed Bloodstone is gekomen om het monster te doden – hij kwam om het te bevrijden! Het monster, dat “Ted” wordt genoemd, maar bij Marvel Comics-fans bekend staat als het Man-Thing (Carey Jones/Jeffrey Ford), deelt nogal de geschiedenis met Russell. Ze omhelzen elkaar, ze communiceren – ook al kan de Man-Thing niet praten – en aan het einde van de special delen ze zelfs een kopje koffie en maken ze plannen om sushi te gaan eten. En in het meest veelzeggende deel is Russell in staat het Man-Thing te omhelzen, terwijl degenen die hem vrezen branden bij zijn aanraking. De empathie die Russell zijn bemoste vriend toont, is een belangrijk onderdeel van zijn karakter, en Bernal draagt ​​dat in schoppen.

Een gevoel van empathie

Datzelfde gevoel van empathie is aanwezig in Russell en Elsa’s interacties, vooral wanneer zijn lycantropische aard wordt onthuld. Het is tijdens deze momenten dat Bernal het personage echt kan verkopen, met zijn soulvolle ogen en vermoeide gelaat die het beeld schetsen van een man die worstelt met de donkere kant van zichzelf. “Elke jacht die ik doe, wordt gedaan door een deel van mij dat ik niet ben”, zegt hij tegen haar, terwijl de pijn uit elk woord straalt. Weerwolfverhalen richten zich vaak op de lasten die op weerwolven worden gelegd, en dit is niet anders. Bernal giet jarenlang pijn en zelfhaat in Jacks monoloog, die hem alleen maar geliefder maakt bij het publiek;

Zelfs wanneer Verussa Jack dwingt om in zijn weerwolf-zelf te veranderen, vertoont hij nog steeds een glimp van menselijkheid wanneer hij Elsa spaart en de nacht in springt. Nogmaals, Bernal levert een schat aan informatie met zijn gezichtsuitdrukkingen en zijn lichaamshouding, wat ongelooflijk is, aangezien hij harige protheses draagt. En het maakt duidelijk dat hij, ondanks dat hij als ‘slecht’ wordt bestempeld, meer menselijkheid heeft dan Verussa en de andere monsterjagers. De “mensen zijn de echte monsters” is een verhalend element dat filmmakers van Guillermo del Toro tot Jordan Peele in hun werk hebben onderzocht. Bernal slaagt erin om met zijn optreden een nieuwe draai aan dat element te geven, zowel in termen van een stripboekaanpassing als als een monstergericht verhaal.