De maker en cast van A Friend of the Family bespreken het brengen van het verhaal van Jan Broberg naar Peacock in de nieuwe verontrustende miniserie van de streamingdienst.
Het nieuwste Peacock-drama, A Friend of the Family, vertelt het waargebeurde verhaal van Jan Broberg. Jan groeide op met haar familie in een gemiddelde buitenwijk van Amerika en werd het doelwit – en ontvoerd – door een altijd vriendelijke en stilletjes manipulatieve buurman genaamd Robert Berchtold. Sindsdien heeft Jan haar verhaal in meerdere vormen met de wereld gedeeld – met de nieuwe serie met Colin Hanks en Anna Paquin als haar ouders Bob en Mary Ann, samen met Jake Lacy als de snode Robert Berchtold en Lio Tipton als zijn vermeende… op vrouw, Gail.
Centraal in de serie staat Jan zelf — geportretteerd in verschillende stadia in haar leven door Hendrix Yancey en Ghostbusters: Afterlife ster Mckenna Grace — en de manier waarop haar ervaring haar heeft gevormd. Aan tafel met Moment Of Game voor A Friend of the Family’s 6 oktober debuut op Peacock, seriemaker Nick Antosca, Broberg zelf, en sterren Grace, Lacy en Tipton om te bespreken hoe het is om hun versies van de personages te jongleren met hun echte inspiratie. De groep dook ook in de samenwerking met Broberg om haar verhaal naar de show te brengen en waarom het een belangrijk verhaal is om te vertellen voor een modern publiek.
Moment Of Game: Nick en Jan, wat is het met dit verhaal dat het zo belangrijk maakt om te vertellen aan een publiek dat er misschien nog nooit van gehoord heeft?
Nick Antonia: Nou, ik denk dat iedereen die het verhaal van de familie Broberg hoort, geboeid is. Ik bedoel, het is afschuwelijk. Het is eng. Het is beangstigend, en het is ook verbijsterend. Dus aanvankelijk was ik gewoon geïnteresseerd in het verhaal. ik lees [the Brobergs’] het eerste boek, en toen ik het boek las en het verhaal en hun stemmen hoorde, kreeg ik het gevoel, wauw, er is hier zoveel rijk materiaal. Hoe schokkend het verhaal ook is wanneer je het voor het eerst hoort, als je er dieper op ingaat en erover nadenkt, wordt het steeds ongemakkelijker te relateren.
Je ziet hoe het proces van een langzame, verfijnde manipulatie van punt A naar punt Z ging… We hebben allemaal kwetsbaarheden. We hebben allemaal zwakke punten die kunnen worden uitgebuit door iemand die weet hoe ze zich erop moeten richten. Ik dacht dat dat diep psychologisch fascinerend was — dat er een krachtig, verontrustend, intens menselijk verhaal te vertellen was.
Jan Broberg: Het was geweldig om te zien hoe dit specifieke team de hand reikte en zo zorgzaam was vanaf het eerste telefoongesprek tot de laatste filmdag in Atlanta, waar ik net werd omhuld door zoveel liefde en zorg van elke acteur, van zowel mijn Jan’s dat zijn mijn vrienden… Wat? [the whole cast] die naar het scherm worden gebracht, zijn volledig gevormde personages, geen karikaturen. Dit zijn echte mensen, degenen van wie ik het meest hou, en ik waardeerde echt de manier waarop het hele productieteam en het schrijfteam, hoe iedereen dit verhaal tot leven heeft gebracht. Het is heel realistisch.
Antonius: Ik voelde me er ook door aangetrokken, want hoe eng en verontrustend het ook is, aan het einde, wanneer je aan het einde van aflevering 9 komt, gaat het over een gezin dat iets overwint. Het gaat over een gezin dat samen is en naar een plaats van genezing en vergeving gaat. Dezelfde waarden die deze persoon in staat stellen om ze uit te buiten en te manipuleren, zijn de waarden die hen in staat stellen om weer bij elkaar te komen. Ik vind dat een heel krachtig verhaal om te vertellen.
Broberg: Dat is mijn doel bij het vertellen van het verhaal — dat er hoop is. We moeten over deze dingen praten, want het is iets dat iemand overkomt. Als jij het niet bent, dan is het misschien iemand die je kent. Iedereen kent wel iemand die dit soort kindermishandeling in zijn leven heeft, en we praten er te weinig over. Daarom is het zo wijdverbreid. In 2022 gebeurt het nog steeds overal, en ik heb zoiets van, hoe gaan we het verschil maken? We gaan praten, onze verhalen vertellen, en dan moeten we het onder ogen zien, en dat kan moeilijk zijn.
Mckenna, je had de unieke ervaring met deze serie om echt samen te werken met de echte Jan Broberg en haar je benadering van het personage te laten vertellen. Hoe was dat?
Mckenna Grace: Dat was een van de dingen die voor mij het belangrijkst waren, ervoor zorgen dat [Jan] was betrokken. Dat was een van de eerste vragen die ik stelde toen ik een bijeenkomst had over deze serie. Hoe betrokken is Jan hierin? Vindt ze alles goed wat jullie allemaal doen? Maakt zij er deel van uit? Gelukkig was ze dat, en ze is zo’n groot deel van onze productie geweest. Het was ongelooflijk om met haar te kunnen praten en haar te leren kennen en haar vragen te stellen.
Jan is zo open en eerlijk geweest tegen mij en tegen iedereen. Ze gaf ons echt een duim omhoog om dit te doen. Dit is haar verhaal, haar leven. Het zijn de mensen die ze kende en haar familie, en ze liet ons doen wat we wilden met de personages. Voor mij wilde ik er echt zeker van zijn dat ik haar trouw bleef en alles deed om in haar geestesruimte te komen.
Jake en Li, hoe hebben jullie je benadering van Robert en Gail in evenwicht gebracht vanuit zowel een realistisch perspectief als de behoeften van het script?
Jake Lacy: Ik bedoel, voor mij heb ik zoveel mogelijk onderzoek gedaan naar Robert [Berchtold], over zijn leven, zijn opvoeding, de bijzonderheden van zijn verhaal, en dan ook meer algemene verkenningen van manipulatie en pedofilie, groomingstactieken en dergelijke. Voor mij was het hebben van dat alles cruciaal als een soort basis. Dan de taak zelf — hoe vervul ik dit script? Het script is echt het ding waar je naar teruggaat en probeert te bouwen en van te werken. In dit geval is het echt niet gemakkelijk, maar het is leuk en nuttig, bij gebrek aan een meer genuanceerde term, omdat het schrijven zo goed is dat je je niet op drift voelt … Nick en de schrijvers en regisseurs hebben dat echt geleid mee, dus dat is voor mij een soort dualiteit van dat proces.
Lio Tipton: Voor mij, met Gail, had ik meer vrijheid omdat de echte persoon er begrijpelijkerwijs niet bij betrokken was en we haar privacy wilden respecteren. Daardoor, en vanwege de aard van het verhaal, kon ik me een beetje verplaatsen van de echte persoon en meer naar het script… Het is altijd in de richting van wat het verhaal nodig heeft en hoe ik het het beste naar voren kan brengen [with] de andere acteurs. Ik had denk ik meer speelruimte om dat personage in het script te vinden en het daarbuiten meer van mijn idee te laten overeenkomen.
Wat zou je het meest verbazen over deze mensen, en hoe veranderde je benadering van hen in de loop van de productie?
Elegantie: Ik vind het gewoon prachtig hoe veerkrachtig ze is, hoe sterk ze tot op de dag van vandaag is. Ze is zo’n ongelooflijk persoon dat ik gewoon het geluk heb om in haar baan te zijn. Ik ben zo blij haar te kennen — niet alleen van deze serie en haar spelen en haar verhaal vertellen, maar gewoon als persoon. Ze is ongelooflijk. Ik ben helemaal weg van haar, en ze verraste me de hele tijd met hoe geweldig ze is. Het was echt interessant om halverwege naar deze show te komen en te proberen in die geestruimte te komen.
Er is al zoveel dat al is gebeurd, en er is nog zoveel meer te gaan om er echt in te springen. Ik heb het gevoel, voor mezelf als acteur en persoon, maar ook als personage, dat er zoveel van een boog was. Ik heb echt zoveel geleerd van deze productie, over acteren en over filmmaken. Ik ben gewoon zo vereerd om deel uit te maken van deze productie om zoveel redenen… Het is echt een van mijn favoriete dingen die ik ooit heb gedaan, wat raar is om te zeggen omdat het zo’n vreselijk verhaal is, maar ik was vereerd om het te kunnen vertellen.
Tipton: De bronnen en diepten van emoties — van het moeten vinden van een reden voor dit alles. Het zou heel gemakkelijk zijn om het personage eendimensionaal te schrijven, maar het is duidelijk dat we hier te maken hebben met echt fantastische creatievelingen die ons veel meer toestonden dan dat. Dus ik zou zeggen dat ik zo verbaasd was over de lagen die werden gevonden. Ik dacht dat was behoorlijk verbazingwekkend.
Lacey: Ja, voor mij, ik denk dat het enige verrassende, verhelderende moment een scène was waar… Er is een reeks tactieken om Mary Ann weer in zijn baan te krijgen. [Robert] gewoon draaien… Het voelde echt niet verbonden omdat er zulke extreme draaipunten zijn. Het voelt wild voor mij, als Jake, omdat ik in staat ben tot mededogen en empathie, en dit is een personage dat dat niet is.
Hij schakelt schaamteloos van de ene tactiek naar de andere om te krijgen wat hij nodig heeft, vrij van schuld of schaamte of zorgen over vergelding of op de een of andere manier ontdekt worden. Dat was een soort prestatie-ontdekking… Het hoeft in dit geval niet altijd specifiek verband te houden met mijn menselijkheid of mijn idee van hoe mensen in deze wereld bestaan, want dit is een uniek personage. Het vinden van wanneer en waar dat gebeurt, was een heel verrassende, bevredigende dans.
De eerste drie afleveringen van A Friend of the Family debuteren op 6 oktober op Peacock.
