Venom #12 levert overtuigend bewijs dat Eddie Brocks zoon Dylan misschien wel voorbestemd is om in de voetsporen van zijn vader te treden.
Het volgende bevat spoilers van Venom #12, nu te koop bij Marvel Comics.
De zoon van Eddie Brock, Dylan, zou altijd te maken krijgen met de erfenis van zijn vader – dubbel zo sinds zijn recente band met de Venom-symbiont. Dit heeft zijn strijd om zijn eigen identiteit te smeden een groot deel van zijn leven gevormd, en de nieuwste Venom stripboekkwestie plaatst deze strijd centraal.
Venijn #12 (door Ram V, Bryan Hitch, Andrew Currie en Alex Sinclair) draait om zijn strijd om zijn lot van zijn vader te scheiden en een leven voor zichzelf op te bouwen. Dit neemt de vorm aan van zijn strijd om te ontsnappen aan “Venomworld” – een vreemd, onbegrijpelijk, matzwart geestlandschap. Hij bevindt zich in deze levende nachtmerrie terwijl zijn fysieke lichaam in coma is nadat hij in het vorige nummer door zijn vader is gespietst.
Dylan Brocks obsessie met de erfenis van zijn vader
Het probleem begint met het vechten tegen een visioen van zijn vader als Venom. Na een korte strijd spietst Dylan hem op vrijwel dezelfde manier als hij zelf eerder was geweest. De symbiont maakt zich los van Eddie, waardoor Dylan de kans krijgt om de confrontatie aan te gaan en hem een belangrijke vraag te stellen: waarom verliet Eddie zijn zoon toen hij de King in Black werd? Dit is belangrijk voor Dylans zoektocht naar zijn zelfidentiteit, aangezien het de gevolgen van deze verlating zijn die hem ertoe brengen zich in de eerste plaats bij de Venom-symbiont aan te sluiten. Omdat dit slechts een herinnering is, heeft het natuurlijk geen echte antwoorden voor hem. Het biedt hem echter een stevige dosis wijsheid, wat suggereert dat Eddie’s vertrek misschien niets met hem te maken had. Dit visioen vertelt hem in niet mis te verstane bewoordingen dat hij de antwoorden zou vinden die hij zoekt, als hij zich maar zou toestaan vrij te zijn van de schaduw van zijn vader.
De verschijning vervaagt totdat alleen de Venom-symbiont overblijft. De symbiont sluit zich aan bij Dylan en wordt een versie van Venom, dit keer met een rood logo op zijn borst. Hij probeert een manier te vinden om uit Venomworld te ontsnappen en zweert wraak op zijn vader. Om dit te doen waagt hij zich aan Meu Klyntar, in het hart van Venomworld. Daar, zo was hem verteld, zou hij de waarheid vinden over wie hij is. Zijn voortdurende fixatie op zijn vader is illustratief voor het feit dat hij de wijsheid die hem is bijgebracht nog niet heeft begrepen. Met andere woorden, Dylan moet het zelf uitzoeken.
Dylan Brocks relatie met de Venom Symbiont
Identiteitsproblemen zijn een klassiek stripboek, vooral wanneer personages de mantels van hun ouders aannemen, en Venom maakt goed gebruik van dit generatieconflict. Dylan besteedt een groot deel van de kwestie aan zichzelf in twijfel trekken en proberen zijn eigen lot te bepalen. Venom leidt hem door Venomworld naar Meu Klyntar, naar de waarheid over zichzelf. Het is hier dat Dylan, mogelijk voor het eerst in zijn leven, zichzelf mag zien als iets dat verder gaat dan alleen de zoon van Eddie Brock. Venom vertelt hem zelfs expliciet dat hij meer is dan dat. Dit leidt uiteindelijk tot een onthulling dat de Venom-symbiont net zo goed Dylans vader is als Eddie.
Dit illustreert verder het idee dat Dylan voorbestemd is om hetzelfde te worden als zijn vader, en verstevigt de banden tussen hem en de Venom-symbiont – waardoor ze misschien nog sterker worden dan ze waren met Eddie. Dylan begint pas te begrijpen wie hij is als hij zich mentaal kan bevrijden van Venomworld. Dylan komt net op tijd weer bij bewustzijn in de echte wereld om zich weer bij de stervende Venom-symbiont te voegen. De toestand van Venom weerspiegelt die van Dylan van toen ze voor het eerst een band kregen. Net zoals Dylan toen Venom nodig had om te overleven, heeft Venom nu Dylan nodig. Terwijl het paar zich weer hecht, realiseert Dylan zich zijn ware bestemming en verwerpt hij zijn voornaam en die van Venom, omdat hij noch mens noch Klyntar is, in plaats daarvan verwijst hij naar zichzelf als een Codex. Ten slotte bewijst Dylan voor zichzelf dat hij kan bestaan zonder de last van de grote schaduw van zijn vader. Het valt nog te bezien hoe dit besef de serie in de toekomst zal beïnvloeden.
