De cast en creatievelingen achter Amazon Prime’s The Peripheral verdiepen zich in hoe de show harde sci-fi in evenwicht brengt met geaard menselijk drama.
De eerste samenwerking tussen Amazon Prime en het team dat Westworld bracht naar HBO, The Peripheral bewerkt William Gibson’s sci-fi-roman uit 2014 met dezelfde naam voor het kleine scherm. De film concentreert zich grotendeels op Flynne, een jonge vrouw in de nabije toekomst, en haar pogingen om wat extra geld te verdienen door de avatar van haar broer over te nemen in een geavanceerde VR-wereld. Flynne’s heldendaden leiden ertoe dat ze wordt voorgesteld aan een onverwachte nieuwe groep mensen, die haar onbewust meesleuren naar een toekomstige versie van Londen. Terwijl ze meer ontdekt over het soort lot dat de wereld te wachten staat — en deelneemt aan de machtsspelletjes die decennia voor de dag van vandaag zijn — krijgt Flynne te maken met bedreigingen van alle kanten die haar en haar familie tot nieuwe grenzen drijven.
Vooruitlopend op The Peripheral’s première op Prime Video op 21 oktober kregen leden van de pers (inclusief Moment Of Game) de kans om met de uitvoerend producenten en sterren van de serie op de rode loper te spreken voor de première van de show. De cast en crew doken in wat hen naar de serie trok en de vitale evenwichtsoefening van het jongleren met de zware sci-fi-elementen van de show terwijl ze gegrondvest bleven in de menselijkheid van het verhaal.
De serie is de nieuwste sci-fi-show van uitvoerend producenten Jonathan Nolan en Lisa Joy, die ook dienden als de belangrijkste creatievelingen achter Westworld van HBO.. Terugkijkend op de lessen die ze hebben geleerd uit die vorige serie — die eerder dit jaar zijn vierde seizoen inluidde — onthulde Nolan dat de belangrijkste les is dat als ze “echt, echt getalenteerde mensen krijgen, het meestal goed komt”. “Houd je niet in”, voegde Joy eraan toe, en merkte op dat het belangrijk is om “gewoon door te gaan als ze zeggen dat het onmogelijk is. Voeg meer toe.”
Voor Nolan is het steeds evoluerende televisielandschap gegroeid om ruimte te bieden aan projecten zoals Westworld en de randapparatuur, en het is belangrijk om die envelop te duwen. “Ik denk dat we ons op een interessant moment bevinden met het medium, in termen van wat televisie betreft… We zijn nu een paar jaar verder in een moment waarop we allemaal echt geluk hebben gehad, samen met een aantal zeer, zeer getalenteerde schrijvers en producenten en regisseurs, om echt te ontdekken wat tv kan zijn… in plaats van alleen maar verstrikt te raken in de vicieuze cirkel van een boeiende cast die mensen leuk vinden en een verhaal van de week. Ik denk dat dat een kans is voor wij, met Westworldmet The Perifereom onverschrokken te zijn en te proberen echt iets te bereiken.”
In het hart van de show is Flynne van Chloë Grace Moretz, een no-nonsense jonge vrouw met potentieel dat haar opvoeding in een kleine stad ver te boven gaat. Er waren meerdere elementen van de serie die de aandacht van Moretz trokken, variërend van de kans om met Lisa Joy en Jonathan Nolan te werken tot de kans om echt “in een roman van William Gibson te duiken in de loop van acht afleveringen. Ik denk dat het eindelijk de eer is dat William Gibson verdient het op het scherm, om echt in te graven en te zien [all] van zijn werk… Het karakter van Flynne, ze is echt een formidabel vrouwelijk personage. Haar groei gedurende het seizoen vond ik heel spannend. Ik wist dat ik er een beetje een hap van kon nemen… vergelijkbaar met wie ik ben. Ik denk dat ik voor het eerst heel kwetsbaar kon zijn in dit personage.”
“Het was echt geweldig,” vervolgde Moretz, “om die fijne kneepjes te vinden die ik nog niet eerder had gevonden… Dat was iets waar we ons tijdens de productie allemaal super bewust van waren. Er zou altijd een menselijk element zijn overal, en dat hoe ver we ook kwamen [into the sci-fi], we zouden altijd als een soort boemerang teruggaan naar Flynne en begrijpen wie we moeten vertrouwen … Ik denk dat een ding dat we echt in haar wilden vinden, haar wreedheid was. Ze was altijd goed, wat er ook gebeurde. Er is iets dat we echt wilden ontdekken, was haar vurigheid en een soort van haar push-back, en wanneer ze een beetje haar limiet had bereikt, wanneer ze een soort van terug zou komen en iemand een beetje tegen zijn kont schopte. Dat was het moment waarop we echt dat randje wilden vinden en dat uit haar wilden snijden.”
Jack Reynor moet stilletjes veel hoeden dragen in de serie als Burton, de lastige maar goedbedoelende broer van Flynne. Reynor was een veteraan die in staat was zijn mannetje te staan in een gevecht terwijl hij worstelde met zijn eigen demonen. Reynor omarmde de veelzijdigheid die de show hem opriep. “Het was briljant, man”, beschreef hij. “Je wilt als acteur een paar verschillende dingen doen en je soms een beetje buiten je comfortzone voelen, en je wilt ook plezier hebben, en dit was gewoon heel leuk. Ik hou van het fysieke aspect van de rol. Ik vond het heerlijk om in de toekomst in en uit de aanwezigheid te springen. Ik hou van het hele concept rond een andere persoon die dit lichaam kan bezetten dat op jou lijkt. Het is fascinerend spul en gewoon heel leuk om mee te spelen.”
De basis voor de relatie tussen broers en zussen is Ella van Melinda Page Hamilton, hun ziekelijke moeder. Een lieve vrouw die steeds dichter bij de dood komt – waardoor Flynne haar nieuwe baan aanvaardt – vond Hamilton een verrassende diepte in de zuidelijke matriarch. “Ik denk dat die intrinsieke menselijke waarden de show zijn inzet geven,” legde ze uit. “Als er niets is om voor te vechten, waarom vechten we dan? Ik denk dat we er de afgelopen jaren allemaal aan zijn herinnerd hoe kostbaar menselijke relaties zijn, dat het erg moeilijk is om mensen te verliezen en dat je alles zou doen om het te vermijden. , hoe ver je ook gaat. Dus ik denk dat dat allemaal erg resonerend was, gezien waar we zijn. Dus het was een vreugde – het was echt een vreugde.”
“Ik was een beetje verrast door haar kwetsbaarheid”, gaf Hamilton toe. “Ik denk dat ik het lees als een heel no-nonsense, kent geen zelfmedelijden. Ze is gewoon stoer. Ze is een stoere vrouw uit het Zuiden die haar kinderen opvoedt in een zeer moeilijke situatie. Ik denk dat wat me zowel binnen het personage als als acteur waren die momenten waarop ik zo diep ontroerd was, alleen al door bij Chloë te zijn en de ijlheid van die relatie te voelen en hoe teder het was.”
Austin Rising helpt het gezin nog meer vorm te geven als de neef van Leon, Flynne en Burton. In een commentaar op het kronkelige karakter van het verhaal van de show, gezien de uniek gefundeerde maar futuristische setting, legde Rising uit hoe “het een uitdaging is om te weten wat er op een bepaald moment aan de hand is en hoe het correleert met de toekomst, is een reis op zich. Het is zeker iets dat me scherp hield, zeker… Flynne’s tijdlijn en hun thuisbasis zijn zo herkenbaar. Er is ook de uitdaging om een gebied tot leven te brengen dat een groot probleem zal zijn voor [Leon] dat is geen echte plaats, maar het is gebaseerd op tal van echte plaatsen in Appalachia. Hoe daar eerlijk over te zijn en hoe daar specifiek over te zijn binnen een enorm bereik van een sci-fi-show van deze omvang – dat is een uitdaging, maar ik denk dat we het hebben gedaan. Hopelijk is iedereen het daarmee eens.”
Het leven van de familie Fisher wordt gecompliceerd door meer dan alleen bedreigingen vanwege de toekomst die ze hebben beïnvloed. Ze hebben ook de kwestie van de gevaarlijke misdaadheer, Louis Herthum’s Corbell Pickett. Eerder met Nolan en Joy gewerkt aan Westworld, Herthum was blij om in hun volgende sci-fi-uitje te springen. “Het is fijn om de baas te zijn”, legde hij uit. “[Pickett] is zo goed geschreven, en ik zorgde ervoor dat ik de woorden sprak precies zoals ze op de pagina stonden, omdat het een beetje afbeeldde van de manier waarop hij zou spreken en de bepaalde woorden die hij in een zin zou weglaten… Het vormt dat karakter. Dus, ja, man, hij was geweldig. Het is een van mijn favoriete personages die ik ooit heb gespeeld, en een van mijn tweede favoriete personages werd mij ook gegeven door Lisa en Jonathan. Echt, het zijn gewoon de beste mensen, en ze zijn toevallig briljant in wat ze doen. Ik ben een geluksvogel. Ik ben zo dankbaar dat ik in hun goede genade ben en dat ze me welkom heten in deze prachtige delen.”
Een van de hoofdpersonages van de show, Gary Carr’s Wilf, is een belangrijke figuur in de toekomst die door Flynne wordt opgevangen door middel van de technologie van de show. Carr, een goedbedoelende man met een mysterieus en bewogen verleden, omarmde het vermogen van de show om het personage te openen op een manier die de originele roman niet noodzakelijkerwijs deed. “Het was geweldig”, beschreef hij. “Het was superspannend, want in het boek… vond ik Wilf nogal stoïcijns. Nou, hij is een personage dat niets weggeeft, en daar komt niet veel uit voort. We weten niet veel over zijn achtergrond of zijn geschiedenis. Terwijl hij in deze aanpassing zeker veel te doen heeft in zijn verleden.”
“Het komt hier en daar in de afleveringen naar voren,” vervolgde Carr. “Ik leerde een beetje samen met alle anderen terwijl ik de scripts las. De makers gaven me een idee van dingen die zouden kunnen gebeuren, maar niet te gedetailleerd. Dus het was leuk. Het was leuk om het te benaderen en dingen te vinden uit, en dingen ontdekken terwijl ik verder ging… Het was supergemakkelijk omdat [Writer] Scott [B.] Smith heeft echt fantastisch werk geleverd met de tekst, dus ik hoefde niet eens te veel vragen te stellen of me te veel af te vragen. Het kwam letterlijk overeen met wat er op de pagina staat. Dat is meestal het geval bij goed schrijven – je hoeft geen vragen te stellen. Het is er allemaal, en hij slaagde erin om de menselijkheid in de show te zetten. Dan moesten we het gewoon spelen. Het is dus supergemakkelijk en ook nog eens superleuk.”
De toekomstige setting blijft echter een uniek mysterie voor veel van de vroege afleveringen van de show – langzaam ontleden geheimen over personages zoals JJ Feild’s Lev, een charmante maar stilletjes verontrustende krachtspeler die in de toekomst aan Flynne’s touwtjes probeert te trekken en een mysterieuze connectie heeft naar Wilf. “Hij is een geweldig personage,” legde Feild uit, “omdat hij probeert te stikken voor elke partijlijn. Hij maakt deel uit van deze Russische oligarchie-organisatie, maar zelfs zij vertrouwen hen niet. Hij heeft het gevoel dat hij heel voorzichtig moet zijn in zijn grote kracht… Ik denk dat wat echt aantrekkelijk is aan deze serie is dat sciencefiction soms een beetje koud kan worden, maar de kern hiervan is een prachtig menselijk verhaal… We nemen een mooi menselijk verhaal, maar op de Jonathan Nolan en Lisa Joy schaal dat we weten dat ze kunnen doen.”
Alexandra Billings speelt Ainsley in de serie, een detective in de toekomstige tijdlijn die in de show wordt bezocht. Alexandra, zelf een trans-performer, opende zich over het belang van het zien van sci-fi-shows zoals The Peripheral omarm transpersonages zonder ze tot offerlammeren te maken omwille van het drama. “Nou, ik vond het geweldig om een trans-personage te zien,” legde Billings uit, terwijl hij beschreef hoe haar personage “zo slim en zo grappig en zo vreemd was, en toch niet stierf aan een ziekte of prostituee op straat of prostituee terwijl ze stierven aan een of andere ziekte. Weet je, het was de manier waarop het personage werd geschreven die buitengewoon was. Dus dat was het eerste, en het tweede was gewoon een groot aantal verhalen over familie, over geschiedenis, over het verleden, over wie waren we, en hoe worden we de persoon die we worden?”
“Dat was fascinerend voor mij,” vervolgde ze. “Het is zo’n slimme show… want wie er ook naar kijkt, zelfs als je er een hekel aan hebt, je moet er toch over praten, toch? Je moet erover praten, zelfs als je het niet leuk vindt, en elke vorm van dialoog hebben … ik deed Wicked een jaar geleden op Broadway. Ik kreeg de geweldige gave om Madame Morrible te spelen, en de geweldige gave om dat te doen waren de honderden mensen die naar die show kwamen kijken. De kleine kinderen stonden buiten als we na de show naar buiten zouden komen en moesten praten over de transdame. Ze moesten met oma praten over de transvrouw, en 99% van wat ik ontving was medeleven en empathie en liefde en vriendelijkheid van mensen die waarschijnlijk nog nooit een transpersoon hadden gezien — dus om iemand met zo’n karakter in een show als deze, het betekent veel.”
The Peripheral debuteert op Amazon Prime op 21 oktober.
