American Horror Story is gebaseerd op een controversiële film uit de jaren 80

Amerikaans horror verhaal schuwt zelden controverse, en het nieuwste seizoen is niet anders. De plotlijnen van Grand Guignol omvatten vaak hot-button-onderwerpen, vermengd met enorme hoeveelheden seks en geweld om de allure van het taboe te vergroten. Ze gedijen goed met een combinatie van nieuw perspectief en creatieve permutatie, hoewel de show soms gevaarlijk dicht bij uitbuiting kan komen.

Het elfde seizoen, American Horror Story: NYC, gebruikt een controversiële film uit de jaren 80 als uitgangspunt: William Friedkin’s Cruising. In dit geval vertoont de film over een politiedetective die op zoek is naar een seriemoordenaar in de ondergrondse BDSM-scène van de stad, veel gelijkenis met de eerste twee afleveringen. De twijfelachtige weergave van de film blijft een verhit onderwerp, dat AHS: NYC komt om door niet alleen het perspectief fundamenteel te veranderen, maar ook door de echte demonstranten te benadrukken die zich er destijds tegen uitspraken.

Cruisen vond controverse lang voor AHS

Cruisen Al Pacino speelt een New Yorkse agent die undercover gaat om een ​​moordenaar te pakken die leren bars en soortgelijke locaties gebruikt als jachtterrein. In het proces wordt hij gedwongen om zowel systemische homofobie als zijn eigen duistere neigingen het hoofd te bieden. De film opende voor gemengde kritische reacties en gebombardeerd aan de kassa. De recensie van wijlen Roger Ebert was typerend voor die tijd: het prezen van Friedkins regie en Pacino’s uitvoering, maar het bekritiseren van de terughoudendheid van de film met zijn onderwerp. De controverse eindigde daar niet.

In zijn memoires, The Friedkin Connection, de regisseur onthult hoe hij en Pacino botsten over de richting van de film, die werd afgezwakt in het licht van zowel traditionele censuurproblemen als vernietigende kritiek van de toenmalige homogemeenschap. Volgens een artikel van de Universiteit van Wisconsin, en elders achtervolgden demonstranten de productie van de film vanaf het begin. Er waren met name zorgen over homofobe inhoud in een tijd waarin de LGBTQIA-gemeenschap enorme vooruitgang boekte op het gebied van zichtbaarheid en representatie. Columnist Arthur Bell, die schreef voor de Village Voice en wijdde een reeks columns aan soortgelijke real-life moorden in de homonachtclubscene, veroordeelde de productie in de hardste bewoordingen. Het had niet alleen invloed op de financiële vooruitzichten van de film, maar ook op de latere positie onder wetenschappers. Daarom is het moeilijk om over cruisen te praten zonder de woede eromheen te omvatten.

AHS omarmt zowel de controverse als zijn spelers

In werkelijkheid maakt de film zich vooral schuldig aan toe-eigening: kleine filmmakers die extreme hoeken van de LGBTQIA-gemeenschap gebruiken als ‘kleurrijke’ achtergrond voor een uit het hoofd opgebouwde (mits goed gemaakte) seriemoordenaarsmysterie. Amerikaans horror verhaal staat op vastere voet met de mede-maker van de show, Ryan Murphy, die homo is, samen met meerdere schrijvers en creatieve krachten achter de schermen. Dat alleen al maakt een wereld van verschil. Voor AHS: NYC, richten de eerste twee afleveringen zich op een seriemoordenaar die homobars in NYC besluipt in 1981, maar het begint vanuit het perspectief van de gemeenschap zelf in plaats van buitenstaanders. Alle hoofdpersonen zijn LGBTQIA, en de moordenaar komt te midden van de systemische vooroordelen waarmee ze elke dag te maken hebben. Dit in tegenstelling tot Cruising’s variant van het verhaal van de ‘rechte redder’, die zich bijna volledig richtte op Pacino’s cishet-detective in plaats van op de samenleving waarin hij infiltreert.

Het nieuwe seizoen bevat ook een versie van de controverse uit de echte wereld in het verhaal. De hoofdrolspelers zijn onder meer verslaggever Gino Berelli, die werkt voor een fictieve homokrant genaamd The Native. Hij is een duidelijke vervanger voor Bell: hij raakt gefrustreerd door het niet-reageren van de politie op de dreiging en besluit uiteindelijk zelf actie te ondernemen. AHS geeft hem ook een partner, Patrick Read: een NYPD-detective die in de kast zit en probeert zijn bazen zover te krijgen dat ze op de moordenaar reageren zonder te worden vrijgelaten. Ten slotte, en misschien wel het meest onheilspellend, wijst de show op een nog groter monster aan de horizon. De aids-epidemie is het onderwerp van voorgevoelens van onheil, waarvoor de verantwoordelijken dezelfde onverschilligheid aan de dag leggen als tegenover de seriemoordenaar.

Hoewel de verandering in perspectief de controverse niet helemaal onschadelijk maakt als AHS is nooit verlegen geweest om te genieten van de lugubere kant van de inhoud, het stelt de show wel in staat om het onderwerp in een beter daglicht te stellen. Naarmate het seizoen vordert en het gekozen konijnenhol donkerder en buitensporiger wordt, zoals altijd, lijkt het klaar om inspiratie te putten uit Cruising zonder toe te geven aan zijn vooroordelen. Vertegenwoordiging is belangrijk, en dat is iets AHS: NYC lijkt veel beter te begrijpen dan zijn inspiratie.

Nieuwe afleveringen van American Horror Story worden elke woensdag uitgezonden op FX, met streaming de volgende dag op Hulu.