De grootste genres en franchises van de bioscoop kunnen vaak worden onderverdeeld in de fasen die ze in de afgelopen decennia hebben doorgemaakt. Het tijdperk van de stomme film was bijvoorbeeld vooral bekend om zijn komische films, terwijl de jaren vijftig tot zestig bekend stonden om hun sci-fi-wezens. In het huidige decennium bevindt de bioscoop zich in een fase van superheldenfilms met franchises zoals het Marvel Cinematic Universe die het precedent vormen voor hoe filmfranchises verbinding kunnen maken en de grenzen kunnen verleggen van wat het betekent om een ​​groots verhaal te vertellen. Een tijdperk dat dit heeft helpen vaststellen, was echter niemand minder dan het tijdperk van horror met de Universal Classic Monsters.

Gedurende deze tijd maakten films kennis met hun eerste filmische universum, omdat iconen als Frankenstein’s Monster, Dracula en The Wolf Man elkaar meer dan eens tegenkwamen. Maar toen hun tijdperk eindigde, was het bijna onmogelijk om ze terug te brengen. Interessant is dat, zoals de geschiedenis bekend is, de cirkel rond kan gaan, dankzij de speciale presentatie van Marvel Studios: Werewolf By Night en hoe de impact ervan de toekomst van het Universele Monster zou kunnen beïnvloeden.

Universal heeft eerder een donker universum geprobeerd

Ahmanet valt Londen aan in The Mummy 2017

Na het succes van de MCU zag Universal Pictures de aantrekkingskracht op een grote franchise van personages die in veel films met elkaar verbonden waren. Aangezien ze bijna een eeuw geleden het concept hadden helpen pionieren, was het logisch om de vuren opnieuw aan te wakkeren met het Dark Universe. Hun eerste poging hiertoe, Dracula Untold, viel uiteindelijk onder de radar en werd snel vergeten. Maar in 2017 werd een veel grotere poging gedaan met The Mummy. Hoewel de belangrijkste focus van de film lag op het stoppen van het gereanimeerde lijk van een mens, gevoed door de duistere krachten van de Egyptische god Set, legde het ook veel verbindingspunten voor toekomstige films. Een van de meest prominente voorbeelden was de Prodigium, het eigen SHIELD van het Dark Universe, dat bedoeld was om bovennatuurlijke wezens te bevatten en werd geleid door Henry Jekyll.

Helaas, ondanks The Mummy’s ambities, werd het Donkere Universum bijna net zo snel tot rust gebracht als het tot leven werd gebracht. Hoewel nooit officieel gedood, veranderde de richting drastisch met de op zichzelf staande release van The Invisible Man. Sindsdien hebben velen zich afgevraagd of er een plek was voor de klassieke monsters om terug te keren en, zo ja, of het de moeite waard zou zijn om ze opnieuw te verbinden. Weerwolf bij nacht heeft een sterk argument aangevoerd dat de beste manier om het Dark Universe te reanimeren zou zijn om terug te gaan naar de basis.

Weerwolf By Night heeft een standaard gezet voor universele monsters

Weerwolf bij nacht Jack Russell

Elke poging om een ​​universum van klassieke monsters terug te brengen, probeerde een klassiek verhaal te nemen en moderne kwaliteiten te injecteren, zowel letterlijk als verhalend. Bijvoorbeeld De Mummie was veel meer een actie-horrorfilm die zich afspeelde in de moderne tijd. Hoewel dit concept niet onmogelijk was, verloor het het klassieke gevoel van deze films — en zelfs The Mummy uit 1999 — gevangen genomen. Weerwolf bij nacht toonde aan dat de beste richting voor Universal Pictures om te gaan, zou zijn om zich te concentreren op de technieken die werkten. In het geval van Weerwolf bij nacht, de special maakte gebruik van een zwart-witfilter, klassieke cinematografie, bombastische partituren en praktische sets en effecten. Door dit te doen, werd een gotisch beeld geschetst dat kijkers naar een klassieke en nostalgische wereld bracht waar alles mogelijk leek.

Weerwolf bij nacht voelde als een klassieke nachtmerrie die tot leven werd gebracht en deed dat zonder zwaar te leunen op speciale effecten, enorme actiescènes of connectiviteit met de grotere MCU. De Universal Classic Monsters zouden hetzelfde kunnen doen, en door te vertrouwen op de klassieke invloeden die in bijna een eeuw niet zijn gevoeld, zou het helpen om de interesse in zijn personages opnieuw aan te wakkeren. Bovendien, door hun personages het gevoel te geven dat ze deel uitmaken van een andere wereld, zou het uiteindelijk aannemelijker worden om ze met elkaar te verbinden. De Universal Monsters hielpen het idee van een gedeeld universum inluiden. Nu lijkt het op Weerwolf By Night zou een manier kunnen zijn voor een franchise die deze techniek leende om de gunst terug te geven door een nieuwe blauwdruk voor de toekomst aan te bieden.