‘The Shadow King’ zou een glorieuze reünie worden tussen Henry Selick en Disney, maar zo liep het niet.
Het is lang geleden dat het publiek een nieuwe film zag, ondersteund door Henry Selickmaar de filmmaker is eindelijk terug met de nieuwe Netflix-functie Wendell & Wild. Toegegeven, er was nooit een kans dat Selick zo regelmatig films zou produceren als Tyler Perry of Steven Soderbergh. de directeur van De nachtmerrie voor Kerstmis en Coraline werkt bijna uitsluitend op het gebied van stop-motionanimatie, een medium dat erom bekend staat dat het zoveel tijd kost om te worden gerealiseerd. Het moeizaam langdurige proces dat in het medium van stop-motionanimatie is ingebakken, is echter niet het enige dat verantwoordelijk is voor Selicks afwezigheid in het filmlandschap. Hij is ook gehecht aan projecten die nooit gerealiseerd zouden worden, zoals De schaduwkoning.
In maart 2010, iets meer dan een jaar na zijn film Coraline uit 2009 werd een hit, Henry Selick een deal getekend om stop-motion animatiefilms te maken voor Disney. Het was op meerdere fronten een gedenkwaardige gebeurtenis. Deze stap gaf aan dat Disney op de lange termijn in het stop-motion-animatiespel wilde zijn, en het bracht Selick terug naar het bedrijf dat hij had gemaakt The Nightmare Before Christmas voor decennia eerder. Iets meer dan een jaar later plande Disney de eerste nieuwe film van Selick als onderdeel van deze deal, voor een datum van 4 oktober 2013. Interessant genoeg zou dit de filmopening van Selick slechts een jaar later hebben gebracht Frankenweenie, nog een stop-motion animatiefilm van Disney. Even leek het erop dat Disney het eerste weekend van oktober probeerde om te zetten in een go-to-home voor stop-motion-gerechten, net zoals het half juni de ultieme bestemming voor Pixar-films was geworden.
Het mysterie van animatie
Animatiefilms zijn vreemde beesten. Omdat ze zo vaak achter gesloten deuren worden gemaakt, blijven hun producties meestal een mysterie voor het publiek. Er zijn geen buitensets waar paparazzi foto’s van kunnen maken en het publiek in opschudding kunnen brengen over hoe een aanstaande film eruit kan zien (zie: al die Barbie foto’s maken waar de wereld gek van werd). Ondertussen ondergaan deze producties vaak zoveel narratieve veranderingen (een natuurlijk bijproduct van de vele jaren waaraan aan deze functies wordt gewerkt) dat het ver van tevoren aankondigen van te veel plotdetails ronduit dwaas kan zijn. Daarom worden deze projecten vaak volledig geheim gehouden totdat een filmstudio wil dat het publiek ervan op de hoogte is. Zo was het ook met de nieuwe film van Selick, die in nevelen gehuld bleef terwijl de regisseur en zijn crew eraan werkten.
Deze realiteit werd weerspiegeld toen het nieuws naar buiten kwam dat Henry Selick’s geplande 2013-functie voor Disney in de studio was ingeblikt. Destijds had het project geen naam en waren er geen concrete plotdetails om bioscoopbezoekers een idee te geven van wat ze niet langer konden hebben. Destijds was de reden voor Disney om het project te stoppen, dat de studio niet het gevoel had dat het op tijd klaar of goed genoeg zou zijn voor de geplande datum van oktober 2013. In tegenstelling tot veel andere functies die Disney besluit door te geven, mochten Selick en het bedrijf deze productie naar andere studio’s brengen. Misschien zou Selick’s volgende stop-motion-inspanning nog niet dood zijn.
De schaduwkoning komt op
In februari 2013 kwamen eindelijk details over de nieuwe film van Selick aan het licht, met de titel The Shadow King, vrijgegeven voor het publiek toen de regisseur op de European Film Market in Berlijn probeerde financiering voor de speelfilm te vinden. Dit is ook het moment waarop het project werd onthuld over een 9-jarige wees die werd geboren met ongewoon lange vingers. Uiteindelijk ontdekt hij hoe hij handschaduwen kan maken die tot leven kunnen komen en dat hij nodig zal zijn in een schaduwoorlog die het lot van zijn huis, New York City, betreft. Het hele project klonk vreemd en ambitieus, een klassieke Henry Selick-film.
Dit werd kort gevolgd door de allereerste afbeelding van The Shadow King en de onthulling van zijn stemcast. Jaden Betts zou de hoofdrol spelen, Hap, terwijl Pamela Adlon, Brendan Gleeson, Jeffrey Tamboren Catherine O’Hara zouden de meest prominente ondersteunende spelers zijn. Na jaren van radiostilte over The Shadow Kinggingen de sluizen open toen Selick potentiële investeerders probeerde te interesseren om dit project te financieren.
Stop-motionfilms raken een box office-dipje
Helaas werd er verder geen nieuws onthuld over The Shadow King, waarbij de film er niet in slaagde financiering rond te krijgen. Het is nooit officieel onthuld wat ertoe leidde dat deze productie geen nieuw huis vond, maar het is waarschijnlijk dat de toenmalige staat van stop-motion-animatiefilms er iets mee te maken had. The Shadow King’s aanvankelijke bestaan werd aangespoord door het succes van Coralinemaar de poging om het nieuwe financiering te krijgen volgde een jaar waarin stop-motionanimatie een vlekkerig box office-trackrecord had.
2012 zag een drietal stop-motion geanimeerde titels (De piraten! Band of Misfits, ParaNormanen Frankenweenie) alle opening in brede theatrale releases. Geen van hen bleek zo groot te zijn als Coraline terwijl Frankenweenie en piraten kwam vooral binnen onder de box office-verwachtingen. Als deze projecten hits waren geweest, was het misschien makkelijker geweest om The Shadow King te krijgen een nieuwe financiering. Maar zonder nieuwe herinneringen aan het box office-potentieel van stop-motion animatiefilms, The Shadow King in de vergetelheid geraakt. Rond november 2015 inspireerden de moeilijkheden om deze film van de grond te krijgen Selick om een nieuw project na te streven, Wendell & Wild.
Stop-motionprojecten zijn jaren in de maak
De enorme hoeveelheid tijd die nodig is om een stop-motion animatiefilm te maken, betekent dat Wendell & Wild wordt nu pas uitgebracht, zeven jaar nadat het voor het eerst werd aangekondigd. Nu Selick de ronde doet om de film te promoten, kan de filmmaker meer duidelijkheid scheppen over wat er mis is gegaan met The Shadow King. Hij heeft niet alleen de wens geuit om de film nog steeds af te maken, maar hij heeft ook onthuld Dat John Lasseter’s benadering van filmmaken is wat uiteindelijk The Shadow King heeft vermoord.
Lasseter, die alle animatieafdelingen van Disney leidde toen Selick aan The Shadow King werktewas van plan om The Shadow King voortdurend te veranderen en waardoor het meer lijkt op een traditionele Disney-film. Al deze constante tweaks en veranderingen weken niet alleen af van Selick’s visie voor het project, maar zorgden er ook voor dat het budget voor The Shadow King exponentieel explodeerde. Uiteindelijk, The Shadow King werd stilgelegd door Disney Brass, wat Selick ertoe bracht om een nieuw thuis voor de functie te vinden.
De strijd van Selick om The Shadow King te krijgen gemaakt zijn hartverscheurend om te lezen, maar ze werpen wel licht op een tumultueuze periode in de geschiedenis van Disney-animatie. Hij was niet de enige filmmaker die worstelde om te werken onder de omstandigheden van het regime van Lasseter, zoals gezien door Brenda Chapman gedwongen worden van haar passieproject, Moedig. Zijn ellende hier is ook een voorbeeld van het gebrek aan respect dat stop-motionanimatie in de Amerikaanse filmindustrie neigt en het gebrek aan interesse om dit tijdrovende maar belangrijke medium te koesteren. Misschien zal Selick op een dag al deze obstakels kunnen overwinnen en eindelijk The Shadow King kunnen brengen tot een levendig leven.
