Een informele regel van de anime-gemeenschap is de regel met drie afleveringen. Heeft dit echter nog steeds zin vandaag – als het ooit zo was om mee te beginnen?
Als het gaat om het kijken naar anime, is het in wezen onmogelijk om harde en snelle regels te hebben. Immers, net als elk ander artistiek medium, bekijkt iedereen de dingen anders, want elke vorm van kunst is en blijft een zeer subjectieve ervaring. Een bepaalde informele ‘regel’ van de anime-gemeenschap bestaat echter al vele jaren: de regel van drie afleveringen.
In wezen is de regel van drie afleveringen bedoeld om te peilen of een bepaalde anime-serie binnen een tijdsbestek van drie afleveringen naar de zin van een kijker zal zijn. Vermoedelijk komt dit omdat de kijker ongeveer drie afleveringen nodig heeft om een goed begrip van de plot en personages te krijgen, de anime de kans te geven om eventuele verrassende verhalende wendingen of verschuivingen in toon te onthullen die plotseling van gedachten kunnen veranderen, en eventuele noodzakelijke opstelling of expositie om goed uit te spelen voordat ze een definitieve beslissing nemen of ze zich voor de hele show willen vestigen.
Waarom de regel van drie afleveringen van Anime ooit van belang zou kunnen zijn …
Hoewel het onmogelijk is om bij te houden wie deze ‘regel’ precies begon of wanneer, suggereren verschillende online forums en blogposts dat deze al minstens een tot twee decennia bestaat. De regel lijkt op het eerste gezicht misschien ongelooflijk willekeurig, maar er zijn een aantal redenen waarom het bij sommige kijkers zou kunnen blijven hangen. De eerste is dat er inderdaad enkele anime zijn die langzaam beginnen, om pas in aflevering 3 een grote plotwending te onthullen die de show volledig op zijn kop zet of eindigt met de opzet en in het echte ‘vlees’ van het verhaal terechtkomt. Titels zoals Steins;GateUit de Nieuwe Wereld en Madoka Magica zijn daar mooie voorbeelden van.
De tweede reden is dat, met name vóór de jaren 2010, het veel gebruikelijker was dat anime twee cursussen (gelijk aan 24-26 afleveringen) of langer duurde. De eerste Naruto anime, bijvoorbeeld, begon in 2002 en duurde 220 afleveringen, en de originele Bleach anime begon in 2004 en duurde 366 afleveringen. Maar zelfs anime buiten de wereldwijd populaire shonen-titels duurde meestal twee cursussen (of meer) rond deze tijd, ongeacht het genre, van Cowboy Bebop en Trigun naar Ouran High School Host Club en Toradora!. In theorie zou het meer tijd kunnen kosten om deze shows volledig op te zetten dan die voor slechts één cursus – ongeveer 12 afleveringen – waarvan de laatste tegenwoordig veel gebruikelijker is voor seizoensshows.
… Maar waarom het er nu niet toe doet – en waarschijnlijk nooit echt heeft gedaan
Ondanks deze bovenstaande redenen, wordt de regel van drie afleveringen van anime met het verstrijken van de tijd steeds minder relevant – ervan uitgaande dat het ooit echt iets betekende om mee te beginnen. Over het algemeen is anime niet alleen korter geworden in runtime vanaf ongeveer 2010s, waardoor misschien de noodzaak voor langere setups teniet wordt gedaan; het is ook dramatisch toegenomen in termen van kwantiteit. Simpel gezegd, het aantal anime-titels dat per seizoen en per jaar wordt uitgebracht, is gestaag gestegen sinds anime voor het eerst op tv verscheen.
Bijvoorbeeld, volgens een Reddit-gebruiker, het aantal op televisie uitgezonden anime dat in het jaar 1990 werd uitgebracht was slechts 29. In 2000 was het 59. In 2010 was het 124 en in 2020 was het 179. Met andere woorden, het aantal anime per seizoen is nu ergens rond de 40+, terwijl het vroeger veel kleiner was – en hoe meer titels mensen hebben, hoe minder tijd ze zullen hebben (of willen) besteden aan het kijken naar drie afleveringen van iets dat hun aandacht trekt via een samenvatting of trailer . Er is nu gewoon te veel anime om dit bij elke potentieel fatsoenlijke show te doen.
Bovendien is toegang tot al deze inhoud veel eenvoudiger dan het ooit was. Voorbij zijn de dagen dat de meeste fans kabel-tv nodig hadden en laat opblijven om anime te kunnen kijken zonder het te verhuren bij een videotheek. Kijkers waren waarschijnlijk veel milder bij een serie — kijken naar een groot deel of misschien zelfs het hele ding, zelfs als ze niet van de show hielden — als ze niet de kans hadden om veel anders te zien. Als de toegang tot iets beperkt is, zijn mensen immers niet zo kieskeurig. Met sneller internet, de opkomst van fansubs en de introductie van grote streaming-sites zoals Funimation en Crunchyroll, is de toegang echter aanzienlijk verbeterd; mensen konden nu kiezen uit een veel grotere verscheidenheid aan shows in plaats van simpelweg te tolereren wat er op Toonami/Adult Swim werd uitgezonden.
Toch is misschien wel het meest overtuigende argument waarom de regel van drie afleveringen relevant is, dat mensen zelf kunnen beslissen of iets de moeite waard is om vol te houden, of het nu drie afleveringen in een anime zijn of drie minuten. Net zoals het misschien onredelijk klinkt dat kijkers langer dan een uur bij een boek of live-actiefilm moeten blijven als ze niet eerder met het materiaal hebben geklikt, is het even onredelijk om te verwachten dat ze zo lang bij een anime blijven voordat ze kiezen of door te gaan. Uiteindelijk zal elk verhaal zijn publiek idealiter vanaf het allereerste moment op de een of andere manier boeien – zo niet, is het dan echt de kijker of het verhaal?
