Misschien is de duivel een betere keuze.
Bezitfilms bestaan in een raar cultuurlandschap. Aan de ene kant groeide de westerse cultuur in het hart van het christendom, dus het is logisch dat we demonen blijven onderzoeken als een bron van horror. Het idee van de hel is zo in onze geest gegrift dat zelfs mensen die zich niet als christenen identificeren, bang kunnen zijn als ze een toegewijde priester op het scherm een uitdrijving zien uitvoeren. Films die gericht zijn op demonische bezetenheid voelen echter vaak als reclame, alsof horror een middel was om het woord te verspreiden dat we geloof in religie moeten hebben. Vaker wel dan niet, kunnen we de boodschap negeren als we dat willen en gewoon genieten van een enge film. Prooi voor de duivellijkt echter te zijn ontwikkeld als opzettelijke propaganda.
Prooi voor de duivel vindt plaats op een school voor exorcisme in Boston, gefinancierd door de katholieke kerk. Daar leren jonge priesters hoe ze zielen kunnen redden en demonen kunnen bestrijden, een kennis die ze vaak kunnen oefenen met de patiënten die de kerk in de kelder van de instelling bewaart. Dat komt omdat iedereen die zogenaamd lijdt aan demonische bezetenheid geïsoleerd wordt en op de voet wordt gevolgd door een medisch team, met priesters die klaar staan om in te grijpen wanneer de wetenschap niet langer effectief is in het behandelen van ziekten. Het is een spannend concept. Of het zou kunnen zijn als Prey for the Devil nam zichzelf niet zo serieus. De eerste scène van de film probeert bijvoorbeeld zijn gekke idee te verkopen als iets dat op de echte wereld is gebaseerd. En dat omvat een muur van tekst aan het begin die de benarde toestand van een wereld uitlegt waar demonische bezetenheid een epidemie is geworden, en de Heilige Kerk moet handelen in het belang van de mensheid.
Volgens de traditie kunnen alleen mannelijke priesters leren hoe ze een exorcisme moeten uitvoeren, dus de klaslokalen worden meestal bezet door mannen. Dan komt de hoofdrolspeler van de film, Sister Ann (Jacqueline Byers), een opstandige non die vastbesloten is om een conservatieve structuur uit te dagen en zelf uitdrijvingen te leren uitvoeren. Aan de oppervlakte, prooi voor de duivel is een verhaal over empowerment van vrouwen binnen een patriarchale structuur. Dat is echter niets anders dan een façade, want de film bevestigt in feite hoe de duizendjarige leerstellingen van de kerk het meest effectieve middel zijn om het kwaad te overwinnen.
Afbeelding via Lionsgate
Prooi voor de duivel probeert door PR goedgekeurde richtlijnen te volgen om te laten zien hoe religie zich heeft aangepast aan de moderne tijd. Daarom zie je zuster Ann en andere religieuze mensen vaak in vrijetijdskleding. De hoofdpersonen hebben ook een verleden van feesten en uitgaan met de verkeerde mensen om te laten zien dat ze net zo zondig zijn als alle anderen. Eindelijk, de drie hoofdpersonen van Prey for the Devil zijn een vrouw, een Latino man (Christian Navarro), en een zwarte man (Colin Zalm), alsof de film probeerde een checklist van politieke correctheid af te ronden. Immers, als de Kerk zo divers is en zo verschillen accepteert, zou dat betekenen dat deze machtige instelling voorbij haar historische fouten is geëvolueerd. Dat zou allemaal goed zijn als Prey for the Devil verwees niet voortdurend naar dat verleden, maar onthulde in plaats daarvan de hypocrisie van zijn boodschap.
In de eerste plaats, in plaats van de genocidale geschiedenis van de Heilige Kerk te negeren, Prey for the Devil verandert de inquisitie in een plotpunt. In plaats van de ware gruwelen van het martelen en doden van mensen in de naam van God te erkennen als iets om je voor te schamen, wil de film het idee verkopen dat het een noodzakelijk kwaad was. Het is geen toeval dat een instrument dat vele eeuwen geleden voor executies werd gebruikt, het belangrijkste wapen wordt om Prey for the Devil te verslaanzijn tegenstander. Dat alleen zou al genoeg zijn om wat wenkbrauwen op te trekken, maar Prey for the Devil staat vol met verdraaide morele boodschappen.
Als zuster Ann bijvoorbeeld probeert het patroon te doorbreken en het exorcisme-spelboek te negeren, schaadt ze de persoon die ze probeert te redden, wat bewijst dat traditie beter is dan innovatie. Nog erger is die Prooi voor de Duivel maakt een ongemakkelijke vergelijking tussen demonische bezetenheid en geestelijke gezondheidsproblemen, wat suggereert dat de laatste een bewijs is van innerlijk kwaad. Er is ook het geval van een vrouw die verteerd is door het trauma van een abortus van een kind na verkrachting. Dat klopt, de keuze om van de foetus af te komen is wat haar integriteit bedreigt, niet het onuitsprekelijke geweld dat ze heeft geleden. En wanneer de film zijn uitgangspunt blootlegt dat mensen die schaamte en schuld dragen met opzet demonen uitnodigen omdat ze gestraft willen worden, voelt het veel als slachtofferschap.
Er is niets bijzonders mis met Prey for the Devil aan een technische kant. De hele cast doet wat ze kunnen om de film bij elkaar te houden, waarbij Byers en Salmon bijzonder helder schijnen. Het special effects-team had ook plezier met het toveren van enkele goede wezens die een eerbetoon zijn aan klassieke exorcismefilms. Dus, hoewel Prey for the Devil doet niets nieuws met het genre en kopieert alleen dezelfde angsten die we tientallen keren eerder hebben gezien, het biedt misschien genoeg om horrorfans te plezieren die echt van het thema houden. Dat wil zeggen, als ze voorbij alle propagandastukken kunnen komen die de film naar beneden halen.
Afbeelding via Lionsgate
Aan de oppervlakte, prooi voor de duivel probeert een modern publiek aan te spreken door een vrouwelijke hoofdpersoon en een diverse cast te laten zien. En hoewel dit meestal overwinningen zijn die gevierd moeten worden, zijn ze hier eigenlijk een afleiding. Dat komt omdat, bij elke beurt, Prey for the Devil ondermijnt hoe de strijd tegen het kwaad alle middelen rechtvaardigt. Zelfs donkere perioden in de geschiedenis, zoals de inquisitie, waren het waard om de zielen van de gelovigen veilig te houden. Het is geen verrassing dat de religieuze taal die wordt gebruikt in Prey for the Devil is bijzonder oorlogszuchtig, met priesters die wapens krijgen om een onverslaanbare vijand te bestrijden. En oorlogen hebben altijd slachtoffers, waaronder de rechten van een vrouw over haar lichaam en psychiatrische patiënten die ervan worden beschuldigd bezeten te zijn. Maar goed, waar het om gaat is dat we traditie behouden en de dingen niet te veel veranderen, anders wint de duivel.
Beoordeling: D
Prooi voor de duivel komt op 28 oktober naar de bioscoop. Bekijk hieronder de trailer van de film:
