Ik ga liever naar haar exorcisme dan naar haar bruiloft
Het exorcisme van mijn beste vriend is niet echt Halloween kijken. Als ik denk aan het kijken naar Halloween, denk ik aan dingen die donkerder en griezeliger zijn – zelfs als er grappen in zitten. MBFE is helder, vrolijk en heel erg leuk. Dit voelt als ‘zomerhorror’. Ik weet niet waarom. Het is in ieder geval een heerlijke film die je moet zien, ongeacht de tijd van het jaar.
Gretchen (Amiah Miller) en Abby (Elsie Fisher) zijn toegewijde beste vrienden, ondanks hun verschillen. Abby komt uit een niet-praktiserend joods gezin met een laag inkomen, terwijl Gretchen uit een rijk, vroom katholiek gezin komt. Beiden gaan naar een particuliere katholieke school (Abby met een beurs). Ze brengen een meisjesweekend door met Margaret (Rachel Ogechi Kanu) en vrolijkheid (Cathy Ango) bij Margaret’s hut aan het meer. Het is een vrij typisch weekend: de meiden spelen Ouija; worden in de maling genomen door Margaret’s vriend, Wallace (Clayton Royal Johnson), die vervolgens LSD aan iedereen uitdeelt; ze gaan skinny dippen. Abby niet; ze lijdt aan lichaamsdysmorfie en als ze geplaagd wordt met haar uiterlijk, rent ze het bos in. Gretchen gaat achter haar aan om haar te kalmeren.
Terwijl ze in het bos zijn, komen de meisjes een verlaten hut tegen waarvan wordt gezegd dat het de plaats is van een rituele satanische moord. Ze besluiten op onderzoek uit te gaan en het wordt raar. Binnen is het ijskoud en er ruikt iets rot. Ze horen gegiechel, dus gaan ze natuurlijk dieper het huis in. Wanneer ze een gigantisch oog zien knipperen van een braamstruik, worden de meisjes gek en rennen ze weg. Ze raken uit elkaar, maar vinden elkaar uiteindelijk. Gretchen is boos dat Abby haar alleen heeft gelaten.
Iedereen gaat naar huis en gaat ervan uit dat de gekte van de LSD kwam. Maar Gretchen doet maandag nog steeds raar op school. Tijdens een schoolbijeenkomst van enkele christelijke gewichtheffers begint ze te beven als ze een gigantisch kruis optillen. Tijdens de lunch braakt ze overvloedig. Uiteindelijk stopt Gretchen met naar school te komen en gaat Abby op bezoek. Ze probeert haar beste vriendin te vertellen wat er is gebeurd, maar kan er niet uit komen. Abby gaat ervan uit dat ze is verkracht en gaat naar zowel Gretchens ouders als haar directrice; beide nemen de verkeerde boodschap aan en bieden nul hulp. Hoe dan ook, Abby komt er eindelijk achter dat Gretchen bezeten is door een demon (geen spoiler; de titel vertelt je dat) en ze moet het uitdrijven.
Het exorcisme van mijn beste vriend voelt alsof John Hughes een horrorfilm regisseerde. De setting van de jaren 80 is perfect. De personages zijn raar genoeg om leuk te zijn, maar niet zo raar dat ze onrealistisch lijken. Ook regisseur Damon Thomas leunde ook niet hard in het 1980-aspect van de setting. Het staat niet vol met referenties uit de jaren 80 die mensen die in het decennium niet leefden niet zullen begrijpen, en er is ook geen focus op het laten zien van alle coole rekwisieten uit de jaren 80 die de decorontwerper van de set kreeg.
Het script van Jenna Lamiagebaseerd op een boek van de populaire horrorromanschrijver Grady Hendrix, doet geweldig werk door de vrouwelijke vriendschappen centraal te houden en Gretchen of, belangrijker nog, Abby nooit te laten afleiden door jongens of make-up of kleine jaloezie. Het pakt belangrijke kwesties aan, zoals vrouwen die niet worden geloofd over aanranding zonder er echt een probleem of een focus van de film van te maken. Het deed me weer geloven in de kracht van vrouwelijke vriendschappen! En toch voelde het nooit alsof het een bericht door onze strot probeerde te duwen.
Elsie Fisher en Amiah Miller waren absoluut geweldig als Abby en Gretchen. Ik twijfelde geen moment aan hun toewijding aan elkaar. Cathy Ang en Rachel Ogechi Kanu als Glee en Margaret zijn ook geweldig, zowel vriendelijk als bitchy genoeg om geloofwaardig tweederangs vrienden te zijn. Een speciale shout-out gaat naar Christopher Lowell, die Christian Lemon speelt, de christelijke bodybuilder die Abby helpt met de uitdrijving. Hij is hilarisch dom, vol van zichzelf en totaal geobsedeerd door zijn eiwitten binnen te krijgen.
Dit was niet echt een horrorkomedie, want er waren niet veel lachgrappen, maar het was zeker luchtig. Zelfs het exorcisme werd nooit te gek of volledig demonisch. Deze film heeft veel meer hart dan de meeste horrorfilms (en dan heb ik het niet over de verdomde, verwijderde soort), maar vergeet niet om wat schrik in te pakken.
Het exorcisme van mijn beste vriend heeft voor elk wat wils: sterke vrouwelijke karakters, spookachtige sfeer, humor, hart, een bitchin’ 1980s setting. Er is hier veel te beleven en het hele jaar door is er genoeg te beleven.
Beoordeling: EEN
Het exorcisme van mijn beste vriend heeft een beperkte bioscooprelease en verschijnt op 30 september op Amazon Prime Video.
