Stephen Lang duikt in het vinden van verrassende charme van zijn personage in de nieuwe thriller Old Man en hoe het zich verhoudt tot het filmen van films zoals Avatar.
Stephen Lang heeft een talent voor ruige karakters, geeft een beetje pit aan massale sci-fi-epen en voelt zich net zo thuis in een door grindhouse geïnspireerd tarief als de Don’t Breathe films. Zijn nieuwste film concentreert zich bijna volledig op zijn uitvoering, waarbij Lang zijn gravitas naar de titulaire Old Man brengt. Alleen in het bos vindt de oude man een onverwachte gast: Joe (Marc Senter), een kampeerder die verdwaald was in de wildernis. De film die volgt is een vaak duister en constant spannend uitgebreid gesprek dat de lagen van beide mannen losmaakt.
Tijdens een interview met Moment Of Game voorafgaand aan Old Man’s theaterdebuut op 14 oktober, sprak Stephen Lang over het vinden van de vreemd vertederende elementen van een personage als de oude man. Hij deed er alles aan om ervoor te zorgen dat elk onderdeel hetzelfde niveau van toewijding had en de overeenkomsten tussen het werken aan de strak gefocuste film in tegenstelling tot de reikwijdte van zoiets als Avatar.
Moment Of Game: De oude man is zo’n vreemd vertederend personage. Hij is dreigend en verontrustend, maar raar genoeg en nonchalant genoeg dat het niet moeilijk is om in zijn verhalen te worden gezogen. Hoe was dat om die dualiteit te vinden?
Stephen Lang: Nou, dat is een interessante opmerking die je maakt, om hem op zijn manier vertederend te noemen, wat erg aardig is. Het is iets dat zelden wordt toegepast op alles wat ik doe… Als je een leven leidt, een geïsoleerd leven, geïsoleerd in een hut in het bos — maar je zou net zo geïsoleerd kunnen zijn in een studio-appartement in het midden van een grote stad — maar het punt is dat hij alleen is, en hij heeft de menselijke behoefte aan vermaak. Ik denk dat hij zichzelf moet vermaken. Ik denk dat dat een van de dingen is waar hij behoorlijk bedreven in is geworden. Hij heeft geen rem om tegen zichzelf te praten.
Toevallig komt er een ander personage binnen, dus hij heeft een discussie met iemand anders, maar ik denk dat hij zich net zo thuis voelt door lange gesprekken met zichzelf te voeren. Natuurlijk betaal je een prijs voor dit soort isolatie. Het isolement is waarschijnlijk om zeer goede redenen tot stand gekomen, dus het wordt dit soort… Het voedt zich met zichzelf. Alleen omdat hij in complete waanzin afdaalt, is voor hem geen reden om geen plezier te hebben of niet te entertainen. Net als acteur, als iemand die een script leest en begrijpt, ga ik deze rol spelen, en dit wordt een film van anderhalf uur. We willen dat mensen — ik denk dat het je plicht is om dat te zijn onderhoudend.
Ik heb keuzes gemaakt om te entertainen. Ik weet niet of dat het geval is, maar het was altijd… De kleuren van entertainment zitten altijd in het palet in mijn brein… Beckett lezen of iets dergelijks kan zijn eigen plezier en diepte hebben, maar is niet noodzakelijk het meest vermakelijke ding ter wereld. Een van de dingen die ik leuk vind aan wat? [Director Lucky McKee] deed binnen de grenzen van die hut in Old Man [is] hij vond een enorm scala aan kleuren. ik dacht [the cabin] is eigenlijk nogal een sprankelende plek op zijn manier. Er is veel luminescentie, veel goud, veel mooie diep getinte bruin- en blauwtinten en rood en geel. Ik denk dat hij daar een heel mooie caleidoscopische wereld vond, die tot op zekere hoogte een beetje inzicht geeft in de caleidoscopische aard van het brein van de oude man.
Deze film heeft zo’n strakke focus en kleine cast. Hoe vergelijk je je ervaring met zoiets als Old Man? — één setting, kleine cast — in tegenstelling tot iets enorms als Avatar?
De overeenkomst is het feit dat je dezelfde ongebreidelde toewijding aan welk project dan ook – ik tenminste – aan welk project dan ook, ongeacht de grootte, hoe groot of hoe klein. Dat gezegd hebbende, zullen de beperkingen op een kleiner project veel meer beperkingen hebben in termen van tijd, in termen van het geld, de keuzes die je maakt, in termen van middelen om mee te werken dan je niet zou doen bij een film als Avatar. Ze zijn een beetje onvergelijkbaar, behalve in het feit dat, als het is wat ik doe, ik mijn best wil doen. Het is heel belangrijk om dat altijd te begrijpen. Voor de regisseur, voor de crew is dit hun Avatar, Rechtsaf? In feite is het mijn Avatar nu ook.
Wat zou je het meest verbazen over de oude man?
Ik zou zeggen, misschien zijn charme? Nee, dat zou ik echt doen. Ik denk dat toen ik het voor het eerst las, het me opviel tijdens het lezen [that] hij was als een van die straatdichters die op de hoek tekeergingen, het soort persoon dat je interesse misschien een minuut vasthoudt voordat je je realiseert dat het allemaal gebrabbel en woede en woede is. Dat zou je eerste indruk van deze man kunnen zijn, maar je brengt wat tijd met hem door, [and] je realiseert je dat hij op zijn manier een behoorlijk slimme oude kerel is. Hij heeft een zekere mate van zwier voor hem, en dat was een openbaring voor mij.
[Co-Star Marc Senter] was uitstekend, en in die zin vullen deze twee elkaar op een bepaalde manier aan, want wat ik vond was zo agressief als de oude man kan zijn, Marc’s karakter zou die superabsorberende premieplukker kunnen zijn. Hij is zo dubbel zacht geknepen. Hij kon alles nemen wat de Oude Man kon uitdelen, en hij gaf het min of meer terug.
Old Man zal op 14 oktober in geselecteerde theaters, on Demand en digitaal te zien zijn.
