In een Targaryen-light aflevering krijgen de Hightowers eindelijk wat ze wilden, maar hetzelfde willen betekent niet dat ze dezelfde meningen delen.
De koning is dood, lang leve de, eh… Koningin? Koning? Wie weet? Kies maar! Maar kies zorgvuldig, want Lord Otto Hightower (Rhys Ifans) niemand de hand schudt (bedoelde woordspeling) met iemand die niet bereid is trouw te zweren aan zijn kleinzoon, koning Aegon II (Tom Glynn-Carney) in de aflevering van deze week van Huis van de Draak. In feite, afhankelijk van hoe je je ontevredenheid wilt uiten over de keuze van de Hightower voor een monarch, zou je zelfs aan een van de vele muren van de Red Keep kunnen hangen. Het is niet dat koningin Alicent (Olivia Cooke) keurt de acties van haar vader goed, let wel, maar ze heeft geen tijd om de levens van elke heer te redden die de opkomst van haar zoon naar de IJzeren Troon in twijfel zou kunnen trekken, terwijl ze bezig is haar eigen machtsproject te bevorderen. Ondertussen, bij Dragonstone, een clueless en opvallend afwezige koningin Rhaenyra (Emma D’Arcy) haar kinderen waarschijnlijk in slaap laat vallen en angstig wacht om terug te keren naar King’s Landing om eindelijk de verloren tijd met haar dierbare jeugdvriend in te halen. In “De Groene Raad”, zoals in de Game of Thrones universum in het algemeen, informatie is de sleutel als je de kroon wilt krijgen. En op dit moment weet slechts één kant van de Dans van de Draken wat wat is. Het is aan prinses Rhaenys (Eve Best) om haar voormalige schoondochter op de hoogte te brengen.
De droevige, plechtige muziek en de donkere, lege kamers van de Red Keep laten er geen twijfel over bestaan wat er gaande is in de eerste paar shots van “The Green Council”: King Viserys (Paddy Considine), de Vreedzame, is dood. Na tientallen jaren (en acht uur durende afleveringen) van lijden, heeft hij eindelijk zijn laatste adem uitgeblazen, maar niet voordat hij behoorlijk dubieuze informatie aan zijn vrouw had doorgegeven. De koningin heeft het gebabbel van haar man over koning Aegon ter harte genomen. Alicent denkt dat hij het over hun eerstgeboren zoon heeft en is van plan om de laatste wensen van Viserys te honoreren en hun geliefde (?) Prins Aegon op de IJzeren Troon te zien. Ze roept een kleine raadsvergadering bijeen om hen te laten weten dat de koning van gedachten is veranderd over zijn opvolger, klaar om elke vorm van verzet van Rhaenyra-aanhangers aan te gaan.
Wat Alicent niet wist, was dat de kleine raad al eigen plannen had om ervoor te zorgen dat Aegon op die troon zou zitten. De enige persoon die niet aan boord is, is de Master of Coin, Lord Lyman Beesbury (Bill Paterson), wiens zorgen snel tot zwijgen worden gebracht door Ser Criston’s (Fabien Frankel) winnend argument om het hoofd van de andere partij op de raadstafel te slaan. Stijlvol als altijd, Ser Criston.
Met heer Lyman buiten beeld, heer Otto, ser Tyland Lannister (Jefferson Hall, die ook de tweelingbroer van Tyland, Jason, speelde in aflevering 3), en de andere leden van de raad zijn vrij om hun mening te uiten zonder angst voor oppositie. Geruchten over de dood van de koning mogen het kasteel niet verlaten, dus het is absoluut noodzakelijk dat alle niet-essentiële dienaren worden opgesloten in de kerkers – een scène die wordt waargenomen door Lord Larys Strong (Matthew Needham), wat nooit een goed teken is. Tijd is ook een belangrijke factor. Ze moeten snel handelen om Aegon te zalven en Rhaenyra te neutraliseren. En voor het geval je je afvraagt wat ‘neutraliseren’ in deze context betekent, het betekent het doden van haar, haar man en haar kinderen. Dit is waar Alicent, die het hele debat in shock had gevolgd, uit haar trance komt en de grens trekt. Viserys zou zijn eigen dochter nooit dood willen hebben, om nog maar te zwijgen van zijn broer en zijn kleinkinderen. Toch moet ze het ermee eens zijn dat Rhaenyra Aegon’s aanspraak op de troon zeker zal betwisten, dus moet ze iets bedenken om de prinses te stoppen.
Maar dit doet er allemaal niet toe als de vermeende troonopvolger nergens te vinden is. Wanneer de raadsvergadering ten einde loopt, gaan Alicent en Otto op zoek naar de toekomstige koning om het nieuws van het vertrek van zijn vader te verbreken, maar alles wijst erop dat hij ver weg is van de Red Keep. En zo begint een dubbele zoektocht naar de prins, geholpen door twee tegengestelde, maar gelieerde partijen, die elk op hun eigen voorwaarden in het geheim het rijk willen beheersen. Aan de ene kant staat koningin Alicent, die naar haar dochter/schoondochter gaat om erachter te komen waar Aegon is. “Waar is Aegon?” zij vraagt. “Niet hier”, reageert het absolute icoon dat Helaena Targaryen is (Phia Saban) schouderophalend. De koningin geeft vervolgens ser Criston en Aemond opdracht (Ewan Mitchell), met het brengen van de toekomstige koning naar haar en haar alleen. Lord Otto neemt het op tegen de koningin in de race van Prins Aegon, die erop vertrouwt dat de gezworen beschermer van de prins hem zal weten te vinden. Helaas, zijn gesprek met ser Erryk Cargyll (Elliott Tittensor) dient alleen om aan het licht te brengen dat Aegon dreigt zijn bewakers met rust te laten. Net als Alicent zet Otto twee van zijn beste mannen aan het werk en beveelt hij dat Erryk en zijn tweelingbroer Arryk (Luke Tittensor) breng de prins naar hem toe.
Eén ding is zeker: Aegon is ergens aan het genieten van de geneugten van King’s Landing. Aemond en Criston gaan hem zoeken in de bordelen van de stad, maar komen te kort. Tijdens hun zoektocht onthult de tweede prins de Koningsgarde echter een klein geheimpje, namelijk dat hij denkt dat hij fitter is om koning te zijn dan zijn oudere broer. Ondertussen blijkt het onderzoek van de Cargylls aanzienlijk vruchtbaarder te zijn en onthult het enkele interessante feiten over prins Aegon zelf. Blijkbaar geniet de toekomstige koning ervan om zijn tijd door te brengen met het kijken naar doodswedstrijden tussen tot slaaf gemaakte kinderen, een feit dat we leren in een scène die tegelijkertijd gruwelijk is en doet denken aan Zwaartekracht valt‘ beroemde “babygevechten”. Om het op de een of andere manier nog erger te maken, laat de prins ook zijn eigen klootzakken achter om in de ring te worden getraind. Ondanks dergelijke verschrikkingen herhaalt Arryk Aemonds mening dat Aegon niet geschikt is om koning te zijn.
In de junior vechtclub worden de Cargylls benaderd door een jonge vrouw die werkt voor de ongrijpbare White Worm, ook bekend als Daemon’s (Matt Smith) ex-minnaar Mysaria (Sonoya Mizuno). Met haar kleine spinnetjes verspreid over de stad leidt ze ze rechtstreeks naar waar de prins is. Het probleem is dat de prins niet gevonden wilde worden. Hij probeert aan de Cargylls te ontsnappen en belooft Aemond zelfs dat hij afstand zal doen van de troon en Westeros zal ontvluchten wanneer zijn broer en Ser Criston hem wegnemen van zijn oorspronkelijke ontvoerders. Dit alles is tevergeefs. Aegon wordt naar koningin gebracht en voorbereidingen om hem de volgende koning te maken worden in gang gezet.
De White Worm lijkt zeker een goede greep te hebben op het koningshuis van King’s Landing, misschien net zo goed als Lord Varys (Conleth Hill). Ze krijgt zelfs te onderhandelen over de informatie die ze aan de Lord Hand zelf geeft, waarbij ze stelt dat ze alleen de verblijfplaats van de prins zal onthullen als de Kroon een einde maakt aan de kindergevechten. Helaas nadert haar heerschappij misschien zijn einde. Lord Larys is er snel bij om koningin Alicent te informeren dat er spionnen zijn onder de bedienden van het kasteel en nog sneller om de kerkers af te branden waar ze waren opgesloten, net zoals hij deed met Harrenhal. Maar Lord Larys heeft een prijs. Voor het eerst sinds zijn inaugurele gesprek met Alicent, zien we wat hij echt heeft te winnen door haar zijn hulp aan te bieden. Het blijkt dat het niet de macht is die hij begeert — of niet alleen kracht, maar een beetje voetenactie. En welke betere voeten kunnen de fetisj van een heer sussen dan die van de koningin?
Afgezien van afpersing en rare fetisjen, gaat het goed met Alicent. Ze benoemt ser Criston tot de nieuwe commandant van de stadswacht en weet Aegon te overtuigen zijn lot te aanvaarden door hem over Viserys’ laatste woorden te vertellen. Ze raadt hem zelfs aan aardig te zijn voor Rhaenyra. Of hij naar haar zal luisteren, is een heel andere zaak. De prins wordt koning in een volgepakte ceremonie, krachtig bijgewoond door alle boeren van King’s Landing, die enthousiast klappen voor hun nieuwe mannelijke monarch. Wat de heren in de buurt betreft, ze zweren allemaal trouw aan koning Aegon, de tweede van zijn naam.
Wacht, allemaal van hen? We zullen…
Terwijl Arryk, Erryk, Criston en Aemond op zoek zijn naar Aegon, houdt Lord Otto de rechtbank voor alle heren die er toevallig waren op het moment van Viserys’ dood. Hij vertelt hen over de plotselinge verandering van het hart van de koning en vraagt hen om hun banieren aan Aegon te verpanden. Degenen die zijn verzoek afwijzen, worden echter niet met een begripvolle blik van nederlaag begroet. Twee van hen worden prompt gearresteerd en een die schijnbaar probeerde te ontsnappen aan de Rode Burcht om Rhaenyra te waarschuwen, wordt opgehangen op de binnenplaats van het kasteel. Het enige hoofd van het huis dat aan de kleine zuivering van Lord Otto ontsnapt, is Lady Rhaenys, die door koningin Alicent in haar kamer werd opgesloten.
Alicent probeert te redeneren met Rhaenys om haar te dwingen haar steun voor Rhaenyra te laten vallen. Ze stelt dat Daemon en Rhaenyra verantwoordelijk zijn voor Laenor (John Macmillan) en Laena’s (Nanna Blondell) dood, en dat geen van Rhaenyra’s kinderen van Velaryon-bloed is. Dan gaat Alicent over op vleierij en vertelt Rhaenys dat ze koningin had moeten zijn in plaats van Viserys. Last but not least belooft ze Rhaenys en haar kleindochters de Drijfhouttroon. Toch is de dame van Driftmark niet overtuigd, en dus sluit de koningin haar nog even op zodat ze kan nadenken.
Rhaenys is echter niet zonder bondgenoten in de Red Keep. Ser Arryk breekt haar uit het kasteel en probeert haar via Blackwater Bay de stad uit te krijgen. Waar hij niet op rekende, was de tsunami van boeren die de straten van de stad vulde op weg naar de kroningsceremonie van Aegon. Rhaenys wordt meegesleept, vermomd met een grijze jute mantel, maar de angst in haar ogen verandert al snel in vreugde als ze beseft waar de menigte haar naartoe brengt. Eenmaal in het kasteel baant ze zich een weg naar de drakenkuil en redt Meleys. Ze gaat dan verder met het inslaan van de grote zaal op Dragonback, alles in de weg brekend en hoogstwaarschijnlijk een aantal aanwezigen dodend. Er is paniek onder zowel koningshuizen als boeren, en de nu koning Aegon rilt van angst wanneer Meleys vlak voor hem stopt. Alicent rent om haar zoon te beschermen, maar hij is nooit echt in gevaar geweest. Tenminste, niet meteen. In plaats van Dracarys de hele koninklijke familie te laten brullen, laat Rhaenys gewoon haar draak brullen en draait zich dan om om te vertrekken – waarschijnlijk om Rhaenyra te waarschuwen, en om de koning en de koningin-moeder iets te geven om echt bang voor te zijn.
Huis van de Draak uitgezonden op zondag op HBO. Afleveringen zijn ook beschikbaar om te streamen op HBO Max.
