De monsterfilms van Universal hebben horrorcinema opnieuw gedefinieerd. Naarmate de tijd verstreek, veranderden ze ook de manier waarop het publiek de boeken las die de inspiratie vormden voor deze films.
Horror is een interessant genre. Het had problemen met racisme en beïnvloedde hele genres, en creëerde zelfs een paar. Het gedijt bijna meer bij low-budget entertainment dan wanneer het een grote hoeveelheid geld heeft om uit te trekken. Het meest interessante aan horror is echter dat het ongelooflijk subjectief is. Als iemand in een slachthuis werkt, Saw zal niet bijzonder schokkend zijn. Wat voor een horror-nieuwkomer angstaanjagend is, kan voor een liefhebber lachwekkend zijn.
Het meest intrigerende aan horror is echter niet de manier waarop het kijkers en lezers beïnvloedt, maar hoe het andere horror beïnvloedt. Alle soorten media hebben de neiging om trends in zijn genre te beïnvloeden, maar horror is uniek en krachtig in hoe zijn verhalen anderen beïnvloeden die vooruitgaan en zelfs met terugwerkende kracht. Hoe vreemd dit ook mag klinken, de klassieke schepselkenmerken van Universal, zoals Frankenstein en Draculazijn perfecte voorbeelden van hoe een nieuwere aanpassing van het genre kan leiden tot een grootschalige herinterpretatie van het bronmateriaal.
Universal’s monsterfilms hadden invloed op de romanlezingen
Twee van Universal’s bekendste films en de grootvaders van hun horrorfranchises waren Frankenstein en Dracula, en dit zijn ook twee van de beste voorbeelden van hoe een latere aanpassing het begrip van fans van het bronmateriaal kan beïnvloeden. In Frankenstein, bijvoorbeeld, aanpassingen die voorwaarts gaan, haalden het uiterlijk van het monster uit zijn patchworkbeschrijving en zijn groenachtige uiterlijk op de poster voor Universal’s Boris Karloff met Frankenstein in de hoofdrol. Ondanks dat deze interpretatie de roman hielp en het monster monsterlijker hield, beschreef de originele roman het monster van Frankenstein als niet overdreven lelijk. Ja, hij was een mengelmoes van onderdelen, maar hij was onheilspellend en intens, niet lelijk en hoekig.
Evenzo was de aanwezigheid van bouten op zijn nek een uitvinding van Universal die bijdroeg aan de kunstmatige aspecten van het personage. Dit en de heropleving via bliksem (Mary Shelley schrijft alleen dat er elektriciteit in het spel was) werden veronderstelde delen van de originele tekst, hoewel er geen bewijs is om dit te ondersteunen. Misschien was een van de minder voor de hand liggende onderdelen die de karakterisering van het wezen veranderde, het feit dat het monster in de film grotendeels woordeloos was en zich gedroeg als een kind dat de wereld ontdekte, terwijl het monster van het boek complex en bedachtzaam was, en ook wraakzuchtig. Zelfs de bruid van Frankenstein was grotendeels een gevolg van de eigen complexiteit van het personage in plaats van overmoed van Frankenstein. Om deze reden werd Shelley’s monster met meer medelijden bekeken dan misschien de bedoeling was in de originele roman, waar zijn onwetendheid minder was dan zijn complexiteit.
Dracula’s invloed op het lezen van de roman is minder duidelijk. Ten eerste werd het monster van de film consequent afgeschilderd als zachtaardig en aantrekkelijk, terwijl de roman dit tot ver in de roman tot stand had gebracht. Bovendien bevatten Dracula’s transformaties in het boek noten van stof en een zwerm vleermuizen, die beide ontbreken in de film. Deze interpretaties van het personage worden vaak bezocht in de roman, waardoor het personage van Dracula consistenter en minder aanwezig is dan in de film. De narratieve samenhang is ook minder gestructureerd in de roman, waar een reeks aantekeningen wordt verzonden of verwijderd, net zoals Dracula Dailyin plaats van een rechttoe rechtaan objectief verhaal zoals in de film.
Natuurlijk kan een nauwkeurig onderzoek van de romans de verschillen tussen de gangbare interpretaties en de door de auteur beoogde interpretaties ophelderen. Deze veranderingen zijn echter zo alomtegenwoordig dat ze een unieke invloed hebben op de bredere understatement van de personages in de romans. Het is interessant om op te merken hoe sterk deze interpretaties de cultuur hebben beïnvloed, en het zal ongetwijfeld opvallend zijn om te zien hoe deze aanpassingen doorgaan.
