Harry Potter en de Gevangene van Azkaban hebben de magie van de serie getransformeerd en volwassen gemaakt vanaf de eerste twee delen van de filmfranchise.
Harry Potter en de gevangene van Azkaban is een van de meest populaire films van de Harry Potter franchise, en met een goede reden. De derde film van de serie volgt Harry en zijn vrienden in hun derde jaar op Hogwarts. Echter, de gevangene van Azkaban vertrekt van de meer luchtige sfeer van de eerste twee films om kijkers een donkerdere en meer volwassen kijk op de serie te geven, waardoor Harry, zijn leeftijdsgenoten en publiek een gevaarlijkere weg vol mysterie en gevaar opgaan.
De gevangene van Azkaban wijkt af van enkele van de keuzes die in de eerste twee films zijn gemaakt om de kijker een meer volwassen film te bieden, inclusief een andere look. Maar naast de look, Harry Potter en de Gevangene van Azkaban geeft de magie van de serie een eigen geluid en gevoel, waardoor magie een eigen karakter krijgt.
Harry Potter en de Gevangene van Azkaban maakten de serie volwassen
Harry Potter en de gevangene van Azkaban op verschillende manieren afgeweken van de eerste twee films. Eerst regisseerde Alfonso Cuarón The Prisoner of Azkabanter vervanging van Chris Columbus (die The Sorcerer’s Stone regisseerde) en De Geheime Kamer). Ten tweede trad Michael Gambon in als Albus Perkamentus na de dood van Richard Harris, die aanvankelijk de iconische rector van Hogwarts uitbeeldde. Afgezien van veranderingen in de mensen die betrokken zijn bij de serie, Harry Potter en de Gevangene van Azkaban gerijpt de algehele sfeer van het magische universum. De toon is donkerder, evenals het algehele uiterlijk van de film met een focus op blauwe verlichting en schaduwrijke instellingen in vergelijking met de warme oranje tinten van de eerste twee films. Terwijl de eerste twee Harry Potter films zijn nog steeds donker op hun eigen manier, Harry Potter en de Gevangene van Azkaban brengt de gevaren van Voldemort en andere magische wezens rechtstreeks naar Harry (Daniel Radcliffe) en zijn gezelschap, met bedreigingen van een loslopende moordenaar die achter Harry aanzit, en de Dementors die iedereen op hun pad kwaad zullen doen.
In tegenstelling tot The Sorcerer’s Stone en De Geheime KamerHarry Potter en de gevangene van Azkaban breidt de bedreigingen waarmee het Gouden Trio wordt geconfronteerd drastisch uit. De rit naar Hogwarts, meestal gevuld met snoep en hereniging met klasgenoten, is dramatisch donkerder en mysterieuzer met de introductie van Remus Lupos (David Thewlis) — de nieuwe professor Verweer tegen de Zwarte Kunsten — en de Dementors. Dit thema van het verbinden van de bedreigingen van buitenaf tegen Harry en zijn klasgenoten met het toenemende gevoel dat er iets kwaads nadert, gaat door terwijl Harry wordt geplaagd door zijn angst voor de Dementors en het voorteken van de zwarte hond die hem volgt. The Golden Trio rijpt veel in The Prisoner of Azkaban, ook, omdat ze nu tieners zijn. Er is een spanning tussen Ron (Rupert Grint) en Hermione (Emma Watson) die de deur opent voor hun ontluikende relatie in toekomstige films, die afwijkt van de milde afkeer die ze voor elkaar hadden in de spanning die wordt gekenmerkt door jonge verliefdheden.
Hoe de gevangene van Azkaban het gevaar verhoogde… en magie
Harry Potter en de gevangene van Azkaban vertrekt van de eerste twee delen van de serie om Harry en zijn vrienden meer gevaar te brengen door middel van angst en magie. Deze twee concepten zijn door de hele film verweven, wat resulteert in een donkerdere toon en opbouw voor de volgende film: Harry Potter en de Vuurbeker. In de klas van Lupos nemen ze het op tegen Boggarts, een magisch wezen dat van gedaante verandert om de grootste angst van zijn tegenstander te vertegenwoordigen. Dit onthult Harry’s angst voor Dementors, een veel volwassener angst dan die van sommige andere studenten. Deze onthulling wijst op misschien wel de grootste verandering die Cuarón en The Prisoner of Azkaban . hebben gebracht: de karakterisering van magie. In de vorige films hadden spreuken geen eigen “gevoel” voor hen, wat kan resulteren in een meer kinderachtige weergave van magie.
De gevangene van Azkaban en de Patronus-charme die veel in de film voorkomt, heeft zowel een auditieve als een spectrale kwaliteit. Wanneer Lupos of Harry deze spreuk met succes uitspreken, geeft het een schitterend zilverlicht af, compleet met een Patronusdier en een geluid dat niet onbekend is voor een koortoon. Door dit te doen, wordt de magie een element van het scherm en geeft het kijkers aanwijzingen over de functie en emotionele betekenis van de spreuk. Het laatste gevecht tussen Harry en de zwerm Dementors is een goed voorbeeld van hoe magie in de serie kan worden gebruikt om de strijd tegen het kwaad te benadrukken, samen met de emoties die Harry voelde tijdens zijn beproevingen en beproevingen. Deze karakterisering van magie wordt een belangrijk thema voor de rest van de serie, vooral in de toekomstige gevechten tussen Harry en Voldemort (Ralph Fiennes) die vaak worden gekenmerkt door de soorten spreuken die worden gebruikt, gekenmerkt door de groene en rode lichten die ze afgeven.
Harry Potter en de gevangene van Azkaban verandert de franchise van een luchtige serie over heksen, tovenaars en een school van magie in een strijd van goed tegen kwaad. Door het uiterlijk en de thema’s van de film te veranderen, samen met de manier waarop magie wordt geportretteerd, heeft The Prisoner of Azkaban rijpt de serie en zet de toon voor het komende gevaar.
