My Hero Academia is een van de grootste Shonen van vandaag – maar wordt het overschat?

Er zijn maar weinig actieseries die zo populair zijn als My Hero Academia. Het speelt zich af in een wereld waar meer dan 80% van de wereld wordt geboren met superkrachten, gewoonlijk ‘eigenaardigheden’ genoemd, en volgt de reis van een jongen genaamd Izuku Midoriya die zijn droom nastreeft om de ‘Nummer 1 Held’ te worden zoals zijn idool. Might, de held wiens krachten hij heeft geërfd. Midoriya gaat naar een middelbare school die bekend staat als UA en studeert om zijn droom waar te maken, waarbij hij onderweg veel schurken tegenkomt.

Toen de serie voor het eerst in première ging, werd deze geprezen vanwege het originele concept en de geweldige kunst en actie. Het werd een snelle favoriet onder fans van manga, en de fanbase groeide exponentieel nadat de anime in première ging. Na verloop van tijd, My Hero Academia groeide alleen maar in populariteit, maar daarmee kwam een ​​zeer ernstig gevolg. Nu heeft de serie een verwachting om waar te maken, een verwachting die naarmate de tijd verstrijkt steeds moeilijker te bereiken lijkt te worden. Dit heeft My Hero Academia echt gemaaktDe gebreken van de serie vallen nu meer op, omdat de serie nu zowel een goed verhaal moet vertellen als de hype moet waarmaken die door fans is gecreëerd.

Deku is niet de “perfecte” hoofdrolspeler?

Allereerst moet worden opgemerkt dat het idee van een “perfecte” hoofdrolspeler volledig subjectief is, daarom is het praktisch onmogelijk dat iemand bestaat. Dat een hoofdpersoon universeel geliefd is, is niet iets dat iemand zou moeten verwachten. Het probleem met My Hero Academiais echter dat hardcore fans van de serie dat concept weigeren te erkennen en de neiging hebben om te overdrijven hoe goed een personage Midoriya, gewoonlijk aangeduid met zijn heldennaam “Deku”, eigenlijk is.

Interessant is dat Deku een redelijk goed geschreven personage is. Hij is slim, goedaardig en heeft veel ruimte om te verbeteren als held, vooral als het gaat om het begrijpen van zijn eigenaardigheid en de rol die hij gaat erven als het ‘symbool van vrede’. Het probleem is dat Deku eigenlijk “te goed” is. Hij past in deze perfecte koekjesvorm die veel andere anime-hoofdrolspelers vullen, maar in tegenstelling tot andere shonen-personages zoals Naruto, heeft Deku niet echt echte gebreken, behalve dat hij zijn krachten niet goed kan gebruiken. Wat nog erger is, is dat dit onvermogen om zijn krachten te gebruiken meer voortkomt uit de gril zelf dan dat Deku geen training en begrip van hen heeft.

Al met al maakt dit Deku een beetje saai wat de hoofdrolspelers betreft. Er is niets mis mee dat de held aardig is, maar Deku tilt het naar een heel nieuw niveau. Zijn zelfopofferende aard voelt meestal als een stijlfiguur, omdat hij altijd probeert anderen te redden zonder echt respect voor zichzelf te hebben. Hoewel het één ding is om je zo te gedragen met zijn klasgenoten, probeert hij momenteel zelfs Shigaraki te ‘redden’, die niets minder is dan een psychotische massamoordenaar die dol is op het doden van alles wat hij niet leuk vindt, en dat is zo ongeveer alles. Het is niet alleen onrealistisch, het is op het randje van krankzinnigheid.

Hoewel dit een geweldige eigenschap is voor een held, maakt het het moeilijk om echt een band met Deku te hebben, niet omdat iedereen in de echte wereld volledig egoïstisch is, maar omdat het voelt alsof hij niet eens bij UA hoeft te zijn om te leren hoe een held te zijn. Dit maakt zijn enige echte fout zijn gebrek aan beheersing van zijn eigenaardigheid. In feite is dat waar bijna zijn hele ontwikkeling als personage om draaide, hij leerde en begrijpt zijn eigenaardigheid, One For All. Gelukkig is de oorsprong van de gril direct verbonden met het hoofdplot, wat een zeer noodzakelijke laag aan alles toevoegt, maar het is jammer dat Deku zelf niet genoeg is om dat al te doen.

Er gebeurt te veel te snel

Hoewel dit niet iets is waar velen over praten, is het vreemd hoe snel dingen zich in de loop van het verhaal hebben ontwikkeld, vooral gezien het uitgangspunt. Mijn Held Academia zou het verhaal moeten zijn van hoe Deku naar school gaat om de nummer 1 held te worden. Hoewel het de bedoeling is dat de Heldencursus drie jaar duurt, staat Deku al tegenover de eindbaas terwijl hij nog maar in zijn eerste jaar zit. Het lijkt erop dat de dingen misschien iets te snel zijn gegaan.

Mijn Held Academia is al bijna 400 hoofdstukken, wat behoorlijk indrukwekkend is. Er zijn echter geen significante tijdsprongen geweest gedurende deze tijd. Deku is nog maar een eerstejaars middelbare scholier. In het tempo waarin het verhaal gaat, zal Deku de topheld zijn voordat hij zelfs maar is afgestudeerd, wat de serie verder wegduwt van elk gevoel van realisme. Het is niet zo dat de serie in een slakkengang moet gaan, maar eerder dat het het moeilijk maakt om het gewicht van de ontwikkelingen in zowel de personages als de plot te zien en te voelen. Er is zoveel gebeurd dat Deku en zijn klasgenoten ertoe hebben aangezet te groeien, maar het verhaal duurt niet lang genoeg om het allemaal echt te laten bezinken.

Een ander probleem dat dit veroorzaakt, is dat er niet veel tijd overblijft om de schijnwerpers op de ondersteunende cast te laten schijnen. Voor het grootste deel heeft elke boog de neiging om zich te concentreren op Deku, Bakugo en af ​​en toe Todoroki, terwijl ook een van de andere klasgenoten wordt verheven tot een tijdelijke positie in de schijnwerpers. Dit personage wordt dan met een ander uitgewisseld zodra die boog eindigt en de volgende begint. In het begin werkte dit heel goed, omdat het nevenpersonages zoals Kirishima en zelfs Todoroki de kans gaf om belangrijke en gelaagde personages te worden. Maar door het hoge tempo van het verhaal wordt het steeds moeilijker om te zien hoeveel ze zich vanaf die punten ontwikkelen, vooral omdat er eigenlijk zo weinig tijd in het verhaal is verstreken.

Dit geldt ook voor de schurken, omdat ze net zo goed als hoofdpersonages zijn behandeld als de helden. Opgemerkt moet worden dat dit een geweldig idee was, omdat het My Hero Academia heeft geholpen ontwikkel zijn schurken op een manier die fans gemakkelijk kunnen volgen. Het probleem hiermee is echter dat door het verhaal zo snel vooruit te duwen, het de mogelijkheid om ze nog verder te zien groeien wegneemt. Shigaraki en zijn team zijn van een stel opstandige snotaapjes uitgegroeid tot bonafide superterroristen.

Dit was ongelooflijk spannend, maar helaas voelt het alsof er zoveel geweldige verhaalmogelijkheden zijn overgeslagen om sneller tot het einde te komen. Het verhaal zou zo leuk zijn geweest als zowel Deku als Shigaraki in de loop van drie jaar samen hadden kunnen groeien als held en schurk, wat uiteindelijk zou leiden tot een laatste confrontatie rond de tijd van Deku’s afstuderen. Dit had een even iconische band kunnen creëren als die tussen Batman en de Joker, wat heel passend zou zijn geweest voor de serie. Shigaraki kon voortdurend nieuwe tactieken en ideeën uitproberen, nieuwe middelen verwerven, zoals toen hij het hoofdkwartier van het Bevrijdingsleger binnenviel. Deku zelf had toen kunnen ontdekken hoe diep de duisternis van schurkenstreek reikt, en wat er nodig is om daadwerkelijk de best mogelijke held te zijn.

Dat gezegd hebbende, My Hero Academia blijft een geweldige serie. De personages zijn sympathiek en gelaagd, zelfs als ze niet zoveel tijd krijgen om te schitteren als ze misschien verdienen. De krachten zijn allemaal behoorlijk interessant en de actie is ook van topklasse. Dit zijn allemaal kwaliteiten die zorgen voor een goede, zelfs geweldige serie, dus het verdient zeker veel lof die het heeft gekregen. Het punt is echter dat het niet de beste is, en dat is het probleem. Met fans die constant proberen anderen bij de serie te betrekken, over het hypen in een poging om hen te overtuigen, hebben ze het voor nieuwkomers eigenlijk moeilijker gemaakt om het volledig te waarderen voor wat het is, omdat de verwachting te hoog wordt voor een show om te bereiken .