GCPD: The Blue Wall geeft een perfect beeld van echte corruptie in het dagelijks leven door middel van briljante verhalen en boeiende kunstwerken.
Het volgende bevat grote spoilers voor GCPD: The Blue Wall #1, nu verkrijgbaar bij DC Comics.
John Ridley’s zesdelige miniserie die je moet lezen, GCPD: The Blue Wall, is een bemiddeling op dezelfde thema’s uit de echte wereld als in zijn andere series — I Am Batman. Ridley injecteert realisme in het fantastische Gotham City door afstand te nemen van een bovenmenselijke burgerwachtverhaallijn en zich te wenden tot verhalen over echte agenten, criminelen en door misdaad geteisterde gemeenschappen. Ridleys criminelen zijn niet bovenmenselijk, het systeem is de slechterik, en het wordt ingewikkeld om iemand als held aan te wijzen.
Riley’s Blue Wall graaft dieper in het verhaal van commissaris Renee Montoya, een cultureel diverse vrouw die opgroeit van officier tot commissaris. Het verhaal draait om een groep beginnende agenten die kennismaken met de culturele normen en waarden van de politie van Gotham City. Ridley gebruikt deze opzet om thema’s als racisme, macht, misdaad en bureaucratie te presenteren. Uiteindelijk, GCPD: The Blue Wall gaat over mensen die overleven in oneerlijke systemen. Ridley gebruikt nadrukkelijk symboliek rond het idee dat verhalen, gebeurtenissen, mensen en percepties niet eenzijdig zijn.
Hoe Ridley en Raffaele strategisch beeldmateriaal gebruiken in GCPD: The Blue Wall
Commissaris Montoya ontvangt lofbetuigingen van hoge officieren en ambtenaren in een van de meest aangrijpende panelreeksen in het eerste nummer. Ze heeft zojuist een toespraak gehouden over de diverse groep officieren die afstuderen en hoe zij hun krachten zullen bundelen om een ’blauwe muur’ te vormen tussen misdaad en de gemeenschappen waar ze vandaan komen. Kunstenaar Stefano Raffaele beeldt de mannen die zich rond Montoya verzamelen af als schimmige figuren met rood getinte ogen en open monden terwijl ze nepglimlachen opdoen. De volgende panelen tonen een verzinsel van de commissaris: de beruchte schurk Two-Face die in de plaats staat van een willekeurige toeschouwer in de menigte.
Het uiterlijk van Two-Face benadrukt de nepheid van de lofbetuigingen die ze van de omringende mannen heeft gekregen. Het symboliseert ook het gezicht dat Montoya opdoet voor de nieuwe politie. In werkelijkheid is Montoya gedesillusioneerd en afgemat. Er is racisme en vrouwenhaat binnen de politie waarmee Montoya en haar rookies elke dag worden geconfronteerd, zowel in hun flagrante vormen als in subtiele vooroordelen. Iedereen, hoe hoog in de hiërarchie ook, wordt onder druk gezet om normen te volgen en de institutionele waarden van de politie over te nemen. Idealisten opgelet. Angst is hier de drijvende kracht. De reclasseringsambtenaar moet ex-gevangenen bang maken, geen begeleiding of aanmoediging bieden. Beginners moeten hun angst beheersen in de vuurlinie. Politieagenten die op de werkvloer worden gediscrimineerd, durven hun mond niet open te doen uit angst voor oneerlijke gevolgen.
Het systeem is de echte vijand in GCPD: The Blue Wall
Rookie-agent Samantha Park was op zoek naar een verdachte die wordt beschreven als een jonge zwarte man met een rode hoodie. Parks ervaren partner koos een voetganger uit die aan de vage omschrijving voldeed — Park vond dit willekeurig en riskant. Haar partner wees haar kritiek van de hand en vertelde haar dat de patrouilleagenten van Gotham doen wat hen wordt opgedragen en de arrestatie hebben verricht. Later, onder druk gezet om een beslissing op leven of dood te nemen, nam Park wat de juiste beslissing bleek te zijn. Ze werd in de schijnwerpers gezet omdat ze de zwarte verdachte niet had neergeschoten en werd gepresenteerd als een held. Park vertelde haar vriendin dat ze geen keuze had gemaakt – ze was gewoon bang. Ze voelde zich geen held, maar een lafaard die geen ongewapende man neerschoot omdat ze verstijfde van angst.
Deze spin-off serie is een verademing. Ridley en Raffaele gebruiken het symbool van boosaardigheid vakkundig — en het is waarschijnlijk dat er meer van dit soort verhalen en beelden in petto zijn. Deze versie van Gotham City is logisch als de setting van Ridley, ook al is dit geen superheldenboek. Gotham biedt de perfecte uitvalsbasis voor een schrijver die zich bezighoudt met de thema’s angst, moraliteit en wat goed en fout is.
