‘Er is iets goeds in deze wereld, meneer Frodo, en het is het waard om voor te vechten.’
In de ban van de Ring is de meest epische, adembenemende, intense trilogie in de filmgeschiedenis. Regisseur Peter Jackson bracht de meest indrukwekkende vechtscènes tot leven en beheerste elk shot op het witte doek. Howard ShoreOok de partituur is een sleutelelement in de pracht van deze trilogie. De emotie waarmee we deze films elke keer bekijken, bewijst hoe prachtig en effectief ze zijn. Er moesten moeilijke keuzes worden gemaakt, maar we hebben de zeven beste momenten van The Lord of the Rings verzameld trilogie waar we elke keer weer kippenvel van krijgen.
Gandalf vs Balrog
”Je komt niet voorbij!” Wie krijgt er geen koude rillingen als Gandalf deze woorden tegen de Balrog op de Brug van Khazad-dûm schreeuwt? Onze ringdrager en zijn metgezellen hebben zojuist een gevecht gehad met honderden orcs, een trol en nu een Balrog, ”een demon van de oude wereld”. -dm om het alleen te bestrijden, dat is wanneer het kippenvel begint.Gandalf valt van de brug, en na zijn beroemde “Run/Fly you fools!” de hartverscheurende score gedragen door zanger Aivale Cole bouwt langzaam op terwijl Frodo’s hartverscheurende schreeuw resoneert in Moria. Naast de beklijvende partituur, draagt de slow motion van de fellowship die Moria verlaat terwijl een regen van pijlen op hen neervalt, bij aan de ernst van dit moment.
Vlucht naar de Ford
”Als je hem wilt, kom hem dan opeisen!” Dit zijn de woorden die Arwen verkondigde terwijl ze tegenover de Nazgûl in de rivier staat, terwijl ze Frodo op haar paard vasthoudt. De ”Flight to the Ford”-scène is zo’n indrukwekkend onderdeel van deze film, maar Arwen krijgt niet genoeg lof voor haar enige actiescène in de trilogie. Ze is inderdaad een uitstekende ruiter, vertelde ze aan Aragorn. We zien de Nazgûl niet meteen. Eerst zien we Arwen zo hard als ze kan door het bos rijden, haar wang tegen de bomen krabbend (altijd een badass moment voor de fans). Binnen een paar seconden kunnen we voelen dat de dreiging eraan komt. Het tafereel is opgenomen van achter de bomen, waar we de ruiters tegen de takken kunnen horen strijken. Arwen wordt omringd door acht ruiters die Frodo proberen te bereiken. Zoals altijd in The Lord of the Rings trilogie, de soundtrack brengt meer drama en diepte in de scènes. Hier gebruikt Shore een sterk crescendo, een somber koor, koperblazers en percussie, allemaal elementen die je nodig hebt om een epische partituur te creëren, voor een nog epischere scene.
De slag bij Helmsdiepte
”Zo begint het,’‘ zegt Théoden. Een van de meest epische scènes van De twee torens is zeker de aanloop naar de Battle of Helm’s Deep. Je krijgt er elke keer koude rillingen van. Deze scène heeft een langzaam begin, stil zelfs, waar we de donder horen, de vijand marcheren, en dan begint het eindelijk te regenen. We zien kinderen huilen in de grot, wat het nog meer diepte geeft omdat we worden herinnerd aan wat er op het spel staat. Het is de definitie van stilte voor de storm. De scène bereikt zijn climax wanneer Théodens beroemde citaat wordt ondersteund door zware percussie achter hem en het koper het thema van de Slag om de Hornburg opnieuw opneemt. De cinematografie van deze scène is ongelooflijk: de pijlen vliegen rond Aragorn, de ladders van de vijand waaieren uit tegen de muren en het geschreeuw resoneert in de nacht. Alles in deze scène is perfect getimed en gechoreografeerd.
Vooruit Eorlingas
”Voor dood en glorie!’‘ Théoden heeft zeker enkele van de meest epische regels in deze trilogie. Zijn besluit om met Aragorn en zijn mannen verder te rijden wordt ondersteund door het langzame gezang van een koor en door zanger Ben Del Maestro, die het thema ‘Forth Eorlingas’ zingt. we zien Gandalf op de heuvel staan, tegenover Aragorn en de vijanden bij zonsopgang. De Rohirrim, geleid door Éomer, verschijnen achter hem. In films is de komst van hulp tijdens een gevechtsscène altijd erg ontroerend, maar Peter Jackson nam dit terugkerende thema Hij gaf ons de ongelooflijke lading van de ruiters, eindigend met een perfecte slow motion toen de Rohirrim de vijanden raakten.
Sam’s monoloog
”Zelfs duisternis moet voorbij”.” Sam levert de meest inspirerende monoloog van deze trilogie, direct nadat Frodo hem bijna vermoordde in The Two Towers. Hij begrijpt waarom hij dit deed, hij kent de last die Frodo draagt. Deze voice-over van Sam’s monoloog wordt gespeeld terwijl we de Uruk-hai het slagveld zien verlaten terwijl Théoden “Victory!” roept. Dus ja, de toespraak van Sam is een voorteken dat het goede zal zegevieren, zelfs als hij op dit moment het gevoel heeft dat ze het niet zullen redden. Het thema van de Gouw wordt prachtig opgepakt terwijl hij spreekt, als een herinnering dat een geweldige wereld nog steeds mogelijk is. Zelfs Gollum wordt geraakt door deze krachtige woorden, en even lijkt het alsof hij zich zijn leven voor de ring kon herinneren. Sam is geen soldaat. Hij is een hobbit, een tuinman, die de waarde van het leven kent en dat het de moeite waard is om voor te vechten.
De slag om de Pelennor-velden
“Sta op, sta op, ruiters van Théoden!” Théoden slaat ons opnieuw met een opzwepende toespraak. Met deze scène bewees Peter Jackson dat hij de meester is van de opbouw van gevechtsscènes. De timing en het tempo die de kracht van een vechtscène bepalen, zijn essentieel. Toespraken maken altijd deel uit van deze cruciale scènes, vooral omdat ze worden gemaakt om de mannen moed te geven, wetende dat ze waarschijnlijk zullen sterven. Shore’s muziek is ook een beslissend onderdeel van de onmetelijkheid van een scène als deze. Terwijl Théoden zijn ruiters aanmoedigt, wordt het thema van de Rohan op de achtergrond gespeeld, terwijl duizenden ruiters schreeuwen om de dood. Ze blijven aanvallen, zelfs als de vijand op hen schiet. Ze zullen niet stoppen. Ze zijn krachtig. De dood is een kleine prijs die ze moeten betalen als ze weten wat er op het spel staat tijdens deze strijd.
Aragorns toespraak bij de Zwarte Poort
”Ik verzoek u op te staan, mannen van het Westen!”. Ja, de koning is teruggekeerd. Aragorn heeft ook zijn adembenemende speech-moment. De slag bij de Zwarte Poort is beslissend. Aragorn en zijn vrienden denken dat Frodo en Sam dood zijn. Ze zijn nu slechts een paar honderd tegen duizenden vijanden, letterlijk om hen heen. Eindelijk viel er een diepe stilte op onze schermen, terwijl Aragorn een paar stappen naar voren doet, met zijn gezicht naar het Oog van Sauron. Hij draait zich om, kijkt met tranen in zijn ogen naar zijn vrienden: ”Voor Frodo” zegt hij (”Voor Frodo EN Sam” zou geweldig zijn geweest, maar Aragorn staat op het punt te sterven, dus we kunnen hem vergeven). Er is nog een ander element dat zeer op prijs wordt gesteld in deze scène: nadat Aragorn naar de vijand begint te rennen, zijn Pepijn en Merijn de eersten die hem volgen. Nogmaals, dit moment bewijst de moed van hobbits. Ze vechten nu voor hun vrienden, Frodo en Sam, die ze al hun hele leven kennen.
