Fase vier is een kans voor de MCU om op adem te komen na de gebeurtenissen van Avengers: Endgame, en dit beproefde verhaal heeft geholpen.
Fase vier van The Marvel Cinematic Universe kan het best worden omschreven als de franchise die zichzelf uitzoekt. De finale van Fase Drie liet het universum in de wereld in chaos achter, met Thanos’ Snap ongedaan gemaakt tegen enorme kosten. Het verlies van twee originele Avengers en de pensionering van een derde plaatste ook enkele van de grootste namen van de MCU permanent aan de zijlijn. Daarom heeft Phase Four zich grotendeels gericht op de helden die opstaan om hun plaats in te nemen.
In het proces gebruikt het romantische subplots prominenter en met meer nuance dan in het verleden. Hoewel de eerste drie fasen van de MCU niet verlegen waren over het concept, hadden ze de neiging om traditionele patronen en complicaties te volgen. Fase vier was niet altijd gericht op romantiek, maar als dat wel het geval is, maken de resultaten het project in kwestie des te gedenkwaardiger. In feite is het de laatste tijd een soort geheim wapen geworden voor de MCU.
Fase 3 van de MCU eindigde met affirmaties van romantiek
Marvel Comics gebruikte vaak romantiek als onderdeel van zijn verhaallijnen. Het begon al vroeg met de ijzersterke liefde tussen Sue Storm en Reed Richards, maar het heeft niet altijd voorspelbare paden gevolgd. Dat omvatte alles, van de liefdesdriehoek Logan/Scott Summers/Jean Gray tot de beroemde dood van Gwen Stacey. De MCU is trouw gebleven aan die traditie, vooral bij het presenteren van de uitdagingen van romantische relaties. De tumultueuze romance van Tony Stark met Pepper Potts is het vroegste voorbeeld, maar het omvat alles van Jane Foster die Thor dumpt tot de schijnbaar onoverkomelijke kloof tussen Peggy Carter en Steve Rogers.
De finale van Endgame was in veel opzichten een bevestiging van romantische connecties. De tragische dood van Stark kwam met een bevestiging van zijn liefde voor Pepper, in navolging van de boodschap die hij haar aan het begin van de film stuurde toen hij voelde dat de dood zeker was. Star-Lord bevestigde ook zijn liefde voor Gamora, voor wie hij het universum in gevaar bracht in Avengers: Infinity War. De fase als geheel eindigde toen met een van de meest bevredigende romantische momenten in de MCU-geschiedenis, toen Steve en Peggy hun lang uitgestelde dans kregen.
Fase 4 van de MCU zoekt naar verschillende afbeeldingen van liefde
Fase vier heeft liefde op verschillende manieren benaderd, waaronder het sluiten van al lang bestaande koppels, zoals Thor en Jane of Clint en Laura Barton. Het grootste voorbeeld hiervan vond plaats in WandaVision, terwijl het verdriet van The Scarlet Witch om de overleden Vision overging in een alternatieve realiteit. In elk geval werden de romances een van de beste onderdelen van deze Fase Vier-projecten.
Nieuwe relaties hebben ook geprofiteerd, van Peter Park en MJ die het officieel maakten en elkaar vervolgens verloren aan de komische benadering tussen She-Hulk en Daredevil. Er zijn ook vreemdere paren ontwikkeld, zoals Loki en Sylvie in het eerste seizoen van Loki of de “liefdesdriehoek” in Moon Knight, waarbij twee persoonlijkheden betrokken waren die hetzelfde lichaam deelden. Naast deze romantische afbeeldingen van liefde, belicht de MCU ook platonische liefde, zoals te zien is bij Shang-Chi en Katy. Bovendien onderzoekt het romantische relaties die zijn beëindigd, maar de mensen geven nog steeds uiting aan de zorg voor elkaar als vrienden, zoals het geval is voor Stephen Strange en Christine Palmer in Doctor Strange and the Multiverse of Madness.
Dit alles hielp om Fase Vier gefocust te houden waar het zou moeten zijn – op de personages en hun connecties met elkaar. De enorme omvang van Thanos’ plunderingen in fase drie maakte een verandering van toon noodzakelijk, en hoewel Kang en het Multiverse problemen dreigen aan de horizon, is dit het perfecte moment voor de franchise om de zaken te vertragen. Zijn toewijding aan romantiek en liefde heeft een groot deel van dat werk gemaakt.
