Incel-antagonisten zijn dit jaar in drie grote releases te zien geweest, maar hoe hebben ze het onderwerp benaderd?
Woede. Ongebreidelde, oneindige woede drijft de talloze forums, podcasts en video’s die dagelijks worden bezocht door groepen zelfbenoemde ‘incels’. Facties van deze mannen online richten hun woede op vrouwen, gemarginaliseerde groepen en zelfs andere mannen door wie ze zich ontkracht voelen door haat in zo’n meedogenloze oneindigheid dat het op zichzelf bijna een farce lijkt. Het is heel erg niet.
Een incel, of ‘onvrijwillig celibatair’, beschrijft leden van de online subcultuur die hun romantische en seksuele frustraties toeschrijven aan externe demografieën, meestal vrouwen. Vaak aangespoord door ernstige onzekerheid en gevoelens van onbekwaamheid, beginnen deze mannen de pijplijn af via pagina’s op sites zoals Facebook, Reddit en 4chan op zoek naar een community van gebruikers met soortgelijke ervaringen als zijzelf. De combinatie van ontoereikendheid en mannelijke rechten leidt tot radicalisering door extremistische overtuigingen, en de resultaten zijn: duidelijk, weerzinwekkend en catastrofaal. Volgens recente onderzoeken moedigen gebruikers routinematig geweld tegen vrouwen in vele vormen aan, en tal van gewelddaden zijn rechtstreeks in verband gebracht met het ophitsen van haatgroepen.
Aangezien deze extremistische opvattingen steeds vaker voorkomen, is het geen wonder dat kunst een van de eerste verdedigingslinies is geworden als reactie op dit groeiende probleem. 2022 is het eerste jaar waarin commentaar op de incel-cultuur zo’n schijnwerpers heeft gekregen in populaire media, waaronder De slagman, Maak je geen zorgen, schaten She-Hulken de typische tijdlijn van Hollywood geeft enig perspectief op de rode draad van incel-schurken in 2022.
Met deze projecten in ontwikkeling, voornamelijk in 2020 en 2021, heeft de pandemie de online interactie vergroot en de zichtbaarheid vergroot van bepaalde maatschappelijke ongelijkheid die moet worden hervormd. Tegelijkertijd werd de weerstand tegen deze roep om vooruitgang meer wijdverbreid. Hoewel het niet noodzakelijkerwijs een incel-beweging was, was de aanval van 6 januari op het Capitool een van de meest gepubliceerde incidenten die werden aangespoord door online haat- en samenzweringsgroepen.
Hoewel sommige van deze projecten voor sommigen misschien frivool zijn, spreekt de omvang van het publiek dat naar deze media kijkt, over de algehele impact ervan. Hoe de BatmanMaak je geen zorgen, schaten She-Hulk verschillen in hun boodschap, hoe ze deze uitdrukken en wie er achter de levering zit, zijn essentieel om te begrijpen waar de samenleving naartoe kan als reactie op de incel-cultuur.
The Riddler bevordert haat en binnenlands terrorisme
De slagman was de eerste van het jaar die de focus van 2022 op incel-schurken vestigde, maar het is een film geregisseerd door een man over een mannelijk personage dat leert zichzelf te onderscheiden van de retoriek van de incel-cultuur. De film toont een Bruce Wayne in het begin van zijn tijd onder de kap, een schaduw van de miljardair-filantroop die we gewoonlijk in live-actie zien. Dit is een beschadigde, gekwelde Bruce Wayne die Batman gebruikt als uitlaatklep voor zijn pogingen om de criminele activiteiten van Gotham City te keren.
Aan het begin van de film is Bruce’s leidende mantra voor de Batman één ding: wraak. Zijn belofte aan overtreders in Gotham is dat hij zal zorgen voor vergelding en dit idee gebruikt om angst in te boezemen. Dit is de ideologie die de Riddler ironisch genoeg inspireert om extremistische actie te ondernemen en een aanhang te vergaren om de stad te terroriseren.
Het is onthuld dat zowel Bruce als de Riddler wees werden door Gotham, en hoewel hun financiële opvoeding enorm verschillend was, is de emotionele angst van hun verliezen duidelijk vergelijkbaar. Om deze reden is het van cruciaal belang dat het karakter van Bruce duidelijk nog steeds wordt achtervolgd door het verlies van zijn familie. Het belangrijkste verschil tussen Batman en de Riddler is dat Bruce nog steeds in Gotham City gelooft, geleid door de hoopvolle ideologie van Thomas Wayne.
Matt Reeves’ Riddler stipt het gevaar van mannelijke woede aan dat bijdraagt aan het incelen van radicalisering. In haar boek When Boys Become BoysStanford University’s Dr. Judy Chu geeft aan dat mannen “leren kwetsbare emoties zoals verdriet, angst en pijn te verbergen, die zwakte impliceren en stereotiep worden geassocieerd met vrouwelijkheid”, dus de resulterende emotionele reactie is woede. Zoals te zien is aan de online aanhang van de Riddler, ontlenen veel incels een gevoel van gemeenschap aan hun gedeelde frustraties over hun omstandigheden, waardoor hun indoctrinatie tot extremistisch denken wordt bevorderd.
Bovendien lijkt bijna het hele zittende establishment van Gotham corrupt te zijn, wat leidt tot een burgemeestersrace waarin Bella Reál een campagne voert die bijna volledig is gebaseerd op het beëindigen van de invloed van misdaad op de stad. Terwijl de Riddler zelf verschillende daders van corruptie binnen Gotham vangt en doodt, komt de hele Riddler aan het einde van de film samen voor één doel: de moord op Bella Reál. Ze is niet alleen het enige slachtoffer dat volledig onschuldig is aan enig vergrijp (eigenlijk in lijn met het standpunt van de Riddler tegen corruptie), maar ze is een zwarte vrouw die wordt aangevallen door een groep blanke mannen.
Het resultaat van deze gebeurtenissen is een verschuiving in Bruce’s leidende ideologie als Batman, dat hij voor iets meer moet staan dan wraak, groter dan woede die tot niets dan meer pijn leidt. Zijn vermogen om hoop in te boezemen is groter dan zijn vermogen om angst op te wekken.
Maak je geen zorgen Darling biedt een draai aan incels in dystopie
De psychologische thriller Don’t Worry, Darling verraste het publiek met een eigen incel-twist: Florence PughAlice ontdekte dat de hele Victory-gemeenschap een simulatie was die werd gerund door mannen die de rolpatronen van de jaren vijftig opnieuw wilden bevestigen. De mannen in de film volgen het pseudowetenschappelijke jargon waarop vrouwenhaterige woordvoerders teruggrijpen om te protesteren tegen de vooruitgang in de richting van gelijkheid. Regisseur Olivia Wilde uitgedrukt dat ze de primaire antagonist van de film baseerde, Chris Pine’s Frank, op incel boegbeeld Jordan Peterson. Ze putte ook uit de overtuiging van incels dat ‘de samenleving ze nu heeft beroofd – dat het idee van feminisme tegen de natuur ingaat, en dat we terug op de juiste plek moeten worden gezet’.
Waar de film in slaagt, is te onderzoeken hoe bedreigend en verontrustend het kan zijn om als vrouw te bestaan omringd door zulke gevaarlijke ideologieën. Voor de mannen die de waarheid over het Victory Project kennen, functioneert de gemeenschap als een sekte. Frank is zowel verzorger van de gemeenschap als een bijna vergoddelijkte leider, die letterlijk dagelijkse preken geeft die later worden onthuld als podcastafleveringen. Maak je geen zorgen, schat onderzoekt hoe deze venijnige opvattingen een agressieve reactie zijn op mannelijke kwetsbaarheid, met Harry Styles‘ Jack voelt zich ontkracht door zijn onvermogen om financieel te voorzien in zijn relatie met Alice in de echte wereld, die een chirurg is. Hij vindt dat hij recht heeft op een bepaalde gewenste levensstijl, en in plaats van constructieve stappen te ondernemen om daar naartoe te werken, haalt hij uit, waardoor Alice haar lichamelijke autonomie wordt ontnomen en de volledige controle over haar leven wordt overgenomen.
She-Hulk wijst op de hypocrisie van bepaalde fans
Eindelijk kunnen we lachen om enkele van de belachelijk afschuwelijke opvattingen die deze mensen hebben. Vanaf de release, She-Hulk leek voorbestemd om te worden onderworpen aan golven van vrouwonvriendelijke kritiek van delen van de Marvel-fanbase die producten onterecht beoordelen door vrouwen. De reactie van de show? Gebruik Jennifer Walters’ meta, de vierde muur doorbrekende verhaalstructuren om commentaar te geven op het verhaal terwijl het wordt verteld en reageer in realtime op vrouwenhaters.
Maar binnen de show zelf, Tatiana Maslany’s Jen wordt ook geconfronteerd met haar eigen handschoen van incels die proberen haar imago te vernietigen en haar reputatie in diskrediet te brengen. Samengevoegd op een site genaamd “Intelligencia”, duidelijk bedoeld als een allegorische combinatie van Reddit en 4chan, probeert de groep online mannen Jens krachten te bespotten, te schande te maken en te ondermijnen, en zelfs een monster van haar bloed te stelen.
Wat She-Hulk doet in zijn boodschap zelfs beter dan Don’t Worry, Darling is de afbeelding van de mannen op de site. Maak je geen zorgen, lieverds Jack krijgt een esthetische revisie als zijn echte zelf. Hij heeft vettig haar, een onvolmaakte huid en slecht passende kleding, met als onderliggende boodschap dat er een “look” is voor een gevaarlijk vrouwonvriendelijke man. In werkelijkheid hebben veel mannen die aan de gemeenschappelijke normen van schoonheid voldoen deze schadelijke wereldbeelden, en mannen zijn niet automatisch verschrikkelijk als ze die normen niet nastreven. Daarentegen She-Hulk kiest voor een meer gefundeerde aanpak. De man die Jen ontmoet op de huwelijksreceptie, Josh, lijkt alles wat ze zoekt, maar is eigenlijk een ander lid van de online groep die haar ondergang beraamt. Het is een schrijnende herinnering aan hoe goed sommige mannen hun gevaarlijke perspectieven in de echte wereld kunnen verbergen.
De show hekelt effectief de misleide en schadelijke opvattingen van deze incel-groepen en behandelt ook bepaalde scenario’s met het juiste gewicht, zoals Jen die ’s nachts alleen op een parkeerplaats wordt lastiggevallen door mannen. Het is een show geregisseerd door een vrouw over de ervaringen van een vrouw die, door het gebruik van komedie, vrouwenhatende retoriek effectief ontwapent, waardoor het ondoeltreffend wordt.
Dus wat maakt dit uit?
Vertegenwoordiging van verhalen en ervaringen is belangrijk. Door over een probleem te praten, kan het stigma van angst eromheen vaak verminderen, en de media die we consumeren, hebben meer invloed op ons denken dan mensen vaak beseffen. Een gespreksonderwerp waar incels vaak op terugvallen in deze discussies is een variant van “Nou, deze projecten belasteren gewoon alle mannen en traditionele uitingen van mannelijkheid”, terwijl dat duidelijk niet het geval is. Commissaris Gordon, Alfred, Bruce, Pug, Wong en vooral Matt Murdock zijn duidelijke positieve voorbeelden van mannen die hun mannelijkheid op traditionele manieren uiten. Het definiëren van iemands mannelijkheid door het vermogen om macht uit te oefenen over anderen, vooral die in gemarginaliseerde groepen, is echter het probleem dat ze niet lijken te begrijpen. Het verstoren van de systemen die ertoe leiden dat deze groepen aan de macht komen, is van cruciaal belang voor het bouwen van een veiligere en vriendelijkere wereld.
