‘The Lord of the Rings: The Rings of Power’ Aflevering 4 Samenvatting: Waar vecht je voor?

“Er is een storm in mij.” Galadriel (Morfydd Clark) spreekt over de krachten die haar drijven, maar in de vierde aflevering van Prime Video’s The Lord of the Rings: The Rings of Power, “The Great Wave”, zou ze kunnen spreken voor een van onze helden. Ze heeft het misschien ook over de unieke stormachtige relatie tussen een ouder en hun kind – de manieren waarop ze hun kinderen kwetsen en vertrouwen en beschermen en teleurstellen. “Adar” betekent tenslotte vader. Waar geneest het ouderlijk gezag en waar krimpt het?

In het paleis van Númenor hebben moeders en hun baby’s zich verzameld met koningin-regent Míriel (Cynthia Addai-Robinson). “In deze rechtbank komen we dagelijks samen om de toekomst van ons eiland uit te werken. Maar bij de Blessing of the Children komen we samen om degenen te verwelkomen die die toekomst zullen beleven, een toekomst zo grenzeloos als een zonsopgang boven de rollende zee’, zegt ze terwijl ze een baby wiegt. Maar de glooiende zee zal zijn eigen zegje hebben. Het paleis begint te trillen en plotseling stormt een sneeuwstorm van witte bloemblaadjes de hal binnen. De witte boom, het symbool van de waakzaamheid en het oordeel van de Valar, schudt zijn bloembladen los.

Terwijl ze toekijkt, vastgeworteld aan de plek als de boom zelf, raast een enorme golf over het eiland, waardoor het gebouw afbrokkelt, woedend het paleis zelf binnenstroomt, Míriel en de toekomst die ze in haar armen koestert, onder water zet. Het had duidelijk moeten zijn dat dit een visioen was – we zijn nog maar vier minuten bezig! – maar het is zo overweldigend dat ik geschokt enkele on-Tolkien-achtige woorden riep. Ze opent haar ogen in een zonovergoten (en extreem droge) slaapkamer. “Het is een perfecte dag!” kondigt haar hofdame aan. Míriel zou waarschijnlijk genoegen nemen met ‘niet apocalyptisch’.

De pestkop Halbrand (Charlie Vickers) in elkaar geslagen, wekt nu woede op in een overvolle binnenplaats: “Ik zeg dat de koningin blind is of een elfenliefhebber, net als haar vader.” Kanselier Pharazôn (Trystan Gravelle) onderbreekt gezangen van “elf lover” om te beloven: “Ik zweer dat elf handen Númenor’s roer nooit zullen nemen.” Hij stuurt wijn naar de menigte, erop vertrouwend dat een beetje smering deze alarmerend piepende wielen zal smeren. In deze plotseling feestelijke stemming krijgen we iets van een meet-cute: de zoon van Pharazôn, Kemen (Leon Wadham) praat met nieuwe leerling Eärien (Ema Horvath) terwijl ze naar de menigte kijkt.

In het paleis bekijkt Míriel de rollen die Galadriel heeft meegebracht uit de Hall of Lore. Galadriel roept haar op om de alliantie met de elven te hersmeden en samen tegen Sauron te vechten. Míriel zegt dat dit het “meest verrassende en ambitieuze” voorstel is dat ze in weken heeft gehoord (slechts weken?!), maar Númenor zal niet meedoen. De vrouwen begonnen het tafereel op gelijke voet, maar nu torent Galadriel boven Míriel uit vanaf het podium, omringd door een halo van lantaarns, en kijkt elke centimeter naar de elfenheerser die Pharazôn beloofde dat hij nooit zou opstaan ​​in Númenor. Ze verwerpt het gezag van de koningin-regentes ten gunste van haar afgezette vader. Het resultaat? Ze zit opgesloten achter de bronzen tralies van de gevangenis, twee cellen verwijderd van Halbrand.

Op de oceaan met de andere cadetten, Isildur (Maxim Baldry) kijkt uit over de zee naar de rotsachtige westkust van Númenor. Hij hoort weer het mysterieuze gefluister: ‘Isildur’, roept de zongouden kust hem toe. Hij laat zijn touw los en de zeilmeester stuurt hem weg, precies zoals hij had gehoopt – maar hij ontslaat ook Isildurs vrienden. Terug op het land maakt Isildurs belofte om zijn verwoeste vrienden te herstellen de zaken alleen maar erger. “Omdat ik groot genoeg was om een ​​roeispaan vast te houden, wilde ik op die boot. Ik heb alles gedaan wat ik moest doen om het te verdienen,” Valandil (Alex Tarrant) roept. “En wat heb jij gedaan? Wat heb je ooit anders gedaan dan piekeren en babbelen over je dode broer?” Dat stukje expositie levert hem een ​​klap in het gezicht op. Deze vriendschap is op de klippen gelopen.

Ook in echte problemen – Arondir (Ismael Cruz Cordova), geketend in het hol van de orks. Eindelijk, Adar (Joseph Mawle) in zicht komt, een kant van zijn gezicht bedekt met een spinnenweb van littekens. Tot onze verbazing en die van Arondir heeft hij de puntige oren van een elf. Adar knielt naast een gewonde ork en glimlacht met wat, op een ander gezicht, misschien zachtheid is, terwijl de bloedrode ogen van de orc opengaan en een laatste meeslepende “Adar” – “Vader” – uit zijn liploze mond ontsnapt. Adar steekt de gewonde ork neer en houdt zijn blik vast totdat hij niet meer ademt. Adar vraagt ​​in Elvish waar Arondir is geboren. ‘Er zijn je veel leugens verteld,’ zegt Adar. “Sommigen gaan zo diep dat zelfs de rotsen en wortels ze nu geloven. Om het allemaal te ontwarren zou alles behalve de creatie van een nieuwe wereld vereisen.” Zoals, laten we zeggen, een koninkrijk van het kwaad in de Southlands? “Maar dat kunnen alleen de goden, en ik ben geen god.” zegt Adar. “Tenminste nog niet.” Oh Oh.

Adar geeft Arondir een boodschap om mee terug te nemen naar de uitkijktoren, waar stromen Zuidlanders worden begroet door Bronwyn (Nazanin Boniadi), die de leiding heeft genomen. De rantsoenen raken op en Theo (Tyroe Muhafidin) stelt voor om terug naar de stad te rennen om eten te halen. Maar Bronwyn zal haar zoon niet in gevaar brengen. “Je kunt me helpen, of je kunt het moeilijker maken”, waarschuwt ze. Het is niet verwonderlijk dat Theo voor de eigenzinnige zoon van een eigenzinnige moeder (die toevallig ook in het bezit is van een kwaadaardig fluisterzwaard dat zichzelf probeert opnieuw te maken), “harder” kiest. Hij gaat toch terug naar het verlaten dorp, en wordt al snel verrast door een ork. Theo houdt het gebroken zwaard omhoog om zichzelf te beschermen, dat in brand vliegt en zichzelf begint te hersmeden in de hitte van geweld. De ork schreeuwt naar zijn gezelschap dat Theo “het heft in handen heeft” – zou dit het wapen kunnen zijn dat ze door de Southlands hebben gekliefd om te vinden?

Gebaseerd op Celebrimbor’s (Charles Edwards) vermoedens, Elrond (Robert Aramayo) is teruggekeerd naar Moria om erachter te komen wat Durin (Owain Arthur) is aan het verstoppen. Disa (Sophia Nomvete) vertelt Elrond dat hij Durin kan vinden in de kwartsmijn, maar Elrond koopt het niet. Disa’s uitgestrekte warmte wordt ijskoud. ‘Was er nog iets waar je naar wilde vragen, lieverd?’ vraagt ​​ze, maar het klinkt zeker als “Je kunt nu gaan.” Maar Elrond had gelijk – hij hoort Durin tegen Disa zeggen dat ze ‘goede vorderingen maken in de oude mijn’. Op zoek naar het geheim van zijn vriend, daalt Elrond af in een verborgen kamer, waar hij rotsen vindt die zijn verscheurd met aderen van gloeiend zilverpaars. Maar voordat hij meer kan zien, betrapt Durin hem en eist Elronds zwijgplicht voordat hij hem invult. Elrond zweert hand tegen berg bij de nagedachtenis van zijn vader.

Durin laat Elrond het glanzende erts zien dat ‘mithril’ wordt genoemd, dat ‘lichter is dan zijde, harder dan ijzer’. Durin denkt dat dit het begin is van een nieuw tijdperk voor dwergen, maar het is gevaarlijk voor de mijne en is beperkt door de koning. Durin geeft de goudklomp aan Elrond als teken van hun herstelde vriendschap. Maar dan beeft de grond en een stofwolk vult de kamer – de aarde heeft de vier mijnwerkers opgeslokt die momenteel naar mithril graven.

Van een herstelde vriendschap tot een verbroken vriendschap, we zeilen terug over de kanalen op de brug van Númenor. Terwijl Kemen zijn schot met Eärien afvuurt, ijsbeert Galadriel in haar cel, waarbij ze het advies van Halbrand grotendeels in de wind slaat. Pharazôn arriveert om Galadriel te informeren dat ze vanavond (letterlijk) terug naar de elven zal worden verscheept. Ze wordt vrijgelaten uit haar vergulde kooi in een kring van bewakers. Maar het is niet alleen Halbrand die in zijn eentje een stel mannen kan verslaan; in een oogwenk hebben ze haar vervangen achter de bronzen tralies.

Galadriel marcheert regelrecht de slaapkamer van de afgezette koning binnen. Maar ze wordt begroet door de koningin-regentes zelf, die zachtjes voor haar zieke vader zorgt. Deze kwetsbaarheid is genoeg om het wantrouwen tussen hen weg te nemen – Galadriel zegt op een gegeven moment zelfs “alsjeblieft”! Míriel komt eindelijk in het reine: toen ze werd gekozen om haar vader op de troon te vervangen vanwege zijn trouw aan de elfen, bracht hij haar naar de torenkamer waar Míriel, gehuld in een groen van het bos in plaats van oceaanblauw, nu Galadriel brengt. Ze laat de elf zien wat er verborgen is: de donker gemarmerde bol van een palantir, een van de zeven ziende stenen, die samen met een geheim aan Míriel is doorgegeven.

Galadriel legt haar hand erop. Ze bevindt zich in het visioen van Míriel, maar nu is het Galadriel die wordt weggevaagd door het neerstorten van water. “Het is de toekomst van Númenor”, legt Míriel uit, en de komst van Galdriel is het begin. Galadriel stelt dat het vermijden van de oorlog het ding is dat Númenor verdrinkt. ‘Ik weet wat het is om de enige te zijn – de enige die ziet, de enige die weet,’ smeekt Galadriel zacht. ‘Misschien hoeven we die last niet meer alleen te dragen. Ik smeek je, Míriel, kies niet het pad van angst, maar dat van geloof.” Maar Míriel kan dat niet.

In de Southlands probeert Theo te ontsnappen uit zijn verwoeste dorp. Maar een ork vangt hem en Theo wordt bespat met bloed. Het is niet van hem – Arondir is gearriveerd en heeft de orc erdoorheen geleid. Ze sprinten door de grijze dageraad van het bos en terwijl pijlen door de lucht snijden, arriveert Bronwyn, op zoek naar haar zoon. Arondir houdt het legioen orks tegen totdat ze op een open plek aankomen, badend in het roze goud van een zonsopgang, waar de orcs niet kunnen volgen.

Terug in de mijnen resoneert Disa, haar krachtige stem echoot van de muren in “een smeekbede aan de rotsen om de lichamen van de mijnwerkers vrij te laten met nog steeds adem in hen.” Haar lied werkte – Durin arriveert met het nieuws dat ze alle vier leven en vrij zijn. Maar Durin’s vader stopte het project en wil dat de ader van Mithril wordt afgesloten, wat Durin razend maakt. Elronds eigen vader werd ‘over de grenzen van deze wereld getild, om de avondster voor altijd aan de hemel te dragen’. Een grote eer – en een groot gewicht op de achtergelaten zoon om te worstelen met zijn nalatenschap en zijn afwezigheid.

Geïnspireerd door de woorden van Elrond, vraagt ​​Durin aan zijn vader (Peter Mullan) vergeving voor zijn trots en koppigheid. De koning, die neerkijkt op zijn door lampen verlichte koninkrijk van steen en erts, zal het niet horen: ‘Voor altijd ben ik bij je, mijn zoon. Zelfs in woede. Soms vooral boos. Er valt niets te vergeven.” De dwergen blijven modelleren voor gezonde familierelaties! Ze zijn het erover eens dat Durin met Elrond naar Lindon zal reizen – er is meer aan de hand dan wat hun is verteld.

Bij de toren brengt Arondir Adars boodschap over aan Bronwyn: de mensen kunnen leven als ze het land verlaten en trouw aan hem zweren. Terwijl ze neerkijken op de gemeenschap van nood die Bronwyn heeft gemaakt, zit haar zoon in de schaduw. Een gat van zwartheid klaar om hem van achteren op te slokken, net als een andere duisternis nadert: Waldreg (Geoff Morrell) openbaart zich als een volgeling van Sauron die weet dat Theo het heft in handen heeft. Hij zegt dat de starfall een teken was dat Saurons tijd nabij is. Theo zal zijn kracht nodig hebben voor ‘wat komen gaat’.

In Númenor gaat Galadriel aan boord van de boot, wachtend om haar mee te nemen, de tweede keer dat ze ongewild de zee op gaat. Terwijl Míriel en Pharazôn door de straten lopen, begint er weer een sneeuwstorm van witte bloemblaadjes te vallen. Maar dit is geen visioen: de boom laat in waarheid zijn bloembladen vallen en bedekt het koninkrijk met de tranen van de Valar. Míriel begrijpt de betekenis ervan. “Er is een noodlottig uur in het lot van de mens”, zegt ze tegen het verzamelde koninkrijk. “Een uur van oordeel waarin ieder van ons, iedereen, moet beslissen wie we zullen zijn.” Ze zal Galadriel terug naar Middle Earth escorteren om de Southlands te helpen in hun strijd. De zonen en dochters van Númenor, die levende belichamingen van de toekomst, kunnen zich vrijwillig bij hen aansluiten. Een nieuwe grote golf spoelt door het paleis – een niet van water, maar van dappere handen die in de lucht opstijgen. Eerdere afleveringen eindigden met mysterieuze mannen en onbekende bedoelingen. Maar hier halverwege het seizoen is het laatste wat we zien de stalen blikken van Galadriel en Míriel, vrouwen die precies weten wie ze zijn en wat ze moeten doen.

The Lord of the Rings: The Rings of Power brengt elke vrijdag nieuwe afleveringen in première op Prime Video.