Paru Itagaki is snel een van de bekendste namen in manga en anime geworden, dankzij de enorme populariteit van haar serie Beastars. Aanvankelijk begon het leven als een manga in 2016, maar de franchise genoot een enorme populariteit toen de anime-aanpassing in 2019 op tv-schermen landde. Dit is echter niet alles wat Itagaki heeft gedaan; een van hun beste niet-Beastars Works heeft eindelijk zijn weg gevonden naar Amerika, en het is perfect voor fans van horror en romantiek.

Druppelen Druppelen voor het eerst gelanceerd in 2020 en werd geserialiseerd in Weekly Manga Goraku tijdschrift. Toen de serie eindigde, werd het verzameld in een enkel volume, dat in april in Japan werd gelanceerd en in oktober 2022 via Viz Media op de Amerikaanse kusten landde. Dit is wat Drip Drip gaat over, en waarom het de ideale manga is voor zowel romantiek- als horrorfans.

De plot van Paru Itagaki’s Drip Drip

Druppelen Druppelen 2

Druppelen Druppelen volgt een jonge dame genaamd Mako Higari. Hoewel Mako eruitziet als een gewone vrouw, heeft ze een vreemd probleem; als ze iets aanraakt of ziet dat ze vies vindt, bloedt haar neus. Het is echter geen normale bloedneus – Mako’s neus barst in plaats daarvan uit in een stortvloed van bloed.

Het leven is van nature moeilijk voor Mako omdat ze gelooft dat veel dingen – waaronder kussen en fysieke intimiteit – vies zijn, wat betekent dat haar neus bijna constant bloedt. Dit maakt het ook erg moeilijk om een ​​liefdevolle relatie te vinden — en het wordt nog verergerd door het feit dat Mako altijd omringd lijkt te zijn door engerds, van wie velen haar probleem oplossen. Maar Mako stopt niet met proberen, en dus probeert ze steeds vreemdere dingen om haar probleem op te lossen.

Waarom Drip Drip een must-read is voor manga-liefhebbers

Druppelen Druppelen 3

Druppelen Druppelen valt op door zijn unieke uitgangspunt, dat een leuke draai geeft aan verschillende klassieke manga-tropen. De bloedneus is een populaire visuele afkorting geworden voor aantrekkingskracht in anime- en mangakringen, maar Drip Drip ondermijnt dit door het visueel meer over-the-top te maken dan wat gewoonlijk in het medium wordt gezien. En in tegenstelling tot de meeste andere manga-neusbloedingen, is Mako’s zichtbaar voor andere personages, wat vele wegen opent voor spelhervattingen en plotpunten. Bovendien is de neus een verrassend onderbenut lichaamsdeel in lichaamshorrormedia, waardoor Drip Drip nog een laag originaliteit.

Het artwork is ook uitstekend, wisselend tussen verschillende stijlen in het verhaal — en Drip Drip gebruikt elk om lezers inzicht te geven in verschillende delen van de plot. Lezers krijgen te zien hoe Mako Higari zichzelf ziet, maar ook hoe de wereld haar ziet en hoe die twee beelden van elkaar verschillen. Wanneer het boek in Mako’s mentale leven duikt, geeft de kunst perfect haar verwarde en angstige mentale toestand en haar strijd weer terwijl ze probeert de controle over zichzelf en haar lot te krijgen.

Ondanks het over-the-top en overdreven karakter van het hele uitgangspunt, blijft Mako zo’n sympathieke protagonist. Haar worsteling om haar problemen te overwinnen en haar plaats in de wereld te begrijpen, is herkenbaar, en sommige van haar interne gesprekken zullen bij veel lezers resoneren. Als je eenmaal begonnen bent, is het onmogelijk om niet voor haar te rooten. Dit helpt Drip Drip opvallen, waardoor het aanvoelt als een omgedraaide versie van verschillende klassieke horrorfilms.

Druppelen Druppelen is een bewijs van Paru Itagaki’s talent als schepper. Hoewel de elevator pitch op het eerste gezicht misschien raar lijkt, zullen lezers die erin duiken een prachtig gerealiseerde en volkomen unieke verhaallijn vinden gecombineerd met een aantal prachtige kunst. Het verhaal springt tussen verschillende genres en combineert horror, komedie en romantiek perfect op een manier die perfect aansluit bij de sterke punten van alle drie.