Millie Bobby Brown en Henry Cavill keren terug als de broers en zussen van Holmes in dit heerlijke vervolg.
’t Is haar! Na een charmant publiek met haar ongemakkelijke, komische hijinx, Millie Bobby BrownDe tienerdetective van de tiener komt weer in de problemen, vecht om zichzelf te bewijzen en geeft stem aan de stemlozen in het uiterst verrukkelijke, komische en verrassend ontroerende Enola Holmes 2. Geregisseerd door Harry Bradbeer met een scenario van Jack Thornedie ons allebei ook de eerste film brachten, Enola Holmes 2 verspilt geen tijd door het publiek – en de titulaire detective – voorover in een dicht opeengepakt, meerlagig mysterie te gooien dat de vaardigheden van meer dan één Holmes-broer of zus vereist.
Na haar succesvolle redding van burggraaf Tewksbury (Louis Patrijs), opent Enola Holmes haar eigen detectivebureau in Londen, maar krijgt het moeilijk van de grond. Haar leeftijd, geslacht en relatieve onervarenheid zijn natuurlijk allemaal factoren, maar er is ook het feit dat ze gewoon niet haar beroemde oudere broer Sherlock is (Henry Cavill), de favoriete Holmes-broer als het gaat om mysteries die moeten worden opgelost. Net als ze zich klaarmaakt om haar winkel in te pakken en terug te gaan naar het landgoed van Holmes, wordt ze benaderd door het jonge matchmeisje Bessie (Serrana Su-Ling Bliss) op zoek naar hulp bij het vinden van haar vermiste zus.
Wat begint als een eenvoudig genoeg vermissingsgeval om op te lossen met de kracht van die beroemde bekende deductieve redenering – en een behoorlijk aantal lessen die Enola van haar moeder Eudoria kreeg (Helena Bonham Carter) – wordt al snel veel gecompliceerder, waardoor Enola, samen met Tewksbury en Sherlock, verwikkeld raakt in een veel grotere samenzwering, een die overlapt met dezelfde zaak waar Sherlock al weken mee bezig is.
Terwijl vervolgfilms soms in de val trappen om te veel te vertrouwen op de stukjes van de eerste film die het populairst bleken te zijn, en ze keer op keer erin te hameren totdat niemand meer lacht, Enola Holmes 2 wijselijk vermijdt deze val. In plaats daarvan bouwt het verhaal met succes voort op het eerste, waarbij de nadruk wordt gelegd op wat het zo goed maakte, maar ook waardoor deze dingen voorbij hun oorsprong konden groeien. Een treffend voorbeeld is de les die Sherlock zijn zus meegeeft: Enola Holmes wanneer ze naar de middelbare school wordt gestuurd. Hoewel ze haar omgeving misschien haat, is geen enkele les een verloren les. Voorbij is de Enola die aanneemt dat ze alles al weet, en in haar plaats is een Enola die bereid is elk middel in haar arsenaal te gebruiken om tot op de bodem van de zaak te komen – of dat nu betekent dat ze van een dak moet zwaaien, of de kunst van het beheersen van woordeloze flirt.
Nu we het er toch over hebben, de flirt van Enola en Tewksbury uit de eerste film wordt hier opnieuw bekeken met een soort eerlijkheid waarvan ik hoop dat het steeds vaker voorkomt. Er is geen terughoudendheid in het script, of suggestie dat de chemie van het personage iets anders is dan romantisch – zelfs als het soms ongemakkelijk kan zijn. Het zijn tenslotte tieners.
Als leidende dame blijft Brown zowel haar lef als haar komische karbonades tentoonstellen. Haar strijd om te groeien en te bloeien buiten de schaduw van haar broer, maar ook buiten de hokjes waarin ze door de maatschappij en haar eigen familie is geplaatst, voelt deze keer meer herkenbaar. Het is minder geworden over de voorspelbare schoten op korsetten, handwerken of andere ‘vrouwelijke’ dingen, en meer over een jonge vrouw die streeft naar zelfbeschikking in een wereld die vastbesloten is haar dat te ontnemen. Ondanks de grote ensemble-cast die haar omringt, vergis je niet dat Brown deze film alleen draagt, en een opmerkelijk overtuigende hoofdrolspeler is.
Hoewel Sherlock Holmes een personage is dat we in veel incarnaties hebben gezien, slaagt Cavill er nog steeds in om hem iets geheel eigens te geven. Ja, hij is nog steeds klinisch onthecht en gelooft duidelijk dat hij de meest intelligente persoon is in elke kamer die hij binnenkomt, maar daaronder is alles een oprechte stroom van genegenheid voor zijn jongere zus. Om nog maar te zwijgen, zijn versie van Sherlock is eigenlijk grappig. Het is gemakkelijk om in alle stoere actierollen te vergeten dat Cavill eigenlijk een geweldige komische timing heeft, en de scènes waarin hij en Brown elkaar kunnen uitspelen, zijn enkele van de leukste.
De ondersteunende cast als geheel, inclusief David Thewlis, Sharon Duncan-Brewster, Hanna Dodd, en Adeel Akhtar geweldig werk doen. Het verhaal brengt ook wijselijk terug Susan Wokoma’s Edith en deze keer geeft ze haar iets anders te doen dan de Holmes-broers en zussen te laten zien. Het geklets van Edith en Sherlock was, net als in de eerste film, een genot, en als ik één klacht heb, dan is het dat er gewoon niet genoeg van was.
Wat betreft het mysterie in het hart van het verhaal, de film zit zo vol met wendingen en onthullingen dat het je op het puntje van je stoel laat zitten. Geen decorstuk blijft te lang hangen, geen actiescène duurt zo lang dat de ogen van het publiek glazig worden. Met iets meer dan twee uur lang, Enola Holmes 2 is strak tempo, waardoor er net genoeg ademruimte overblijft voor de personages om te gedijen en te doen waar ze goed in zijn. Het is een film met veel bewegende delen, maar niet zo veel dat het publiek het overzicht verliest, en op die manier is het een film die het verdient om opnieuw te worden bekeken – of meerdere.
Beoordeling: EEN
Enola Holmes 2 komt op 4 november op Netflix.
