De sterren van Reginald the Vampire bijten in de verrassende elementen van hun personages en versmelten een vampierdrama met een komedie op de werkvloer.
Debuteert 5 oktober op SyFy, Reginald the Vampire is een unieke toevoeging aan het vampiergenre. In gelijke mate stille aanwijzingen nemen uit Interview with a Vampire en parken en recreatiericht de serie zich op het nieuwste lid van het ondode pantheon – Reginald, een goedbedoelende maar ongelukkige kerel wiens toevallige ontmoeting met een vampier hem (en iedereen in zijn baan) meesleept in een steeds gevaarlijker conflict tussen oude wezens van de nacht.
Zittend voor een rondetafelgesprek bijgewoond door leden van de pers (inclusief Moment Of Game) voorafgaand aan de première van de show, de sterren van Reginald the Vampire — Jacob Batalon (Reginald), Em Haine (Sarah Kinney), Aren Buchholz (Todd) en Marguerite Hanna (Ashley) — bespraken hoe je van het vampiergenre een rom-com op de werkvloer maakt. De cast verdiepte zich in wat hen het meest verbaasde over de manier waarop hun personages zich gedurende het seizoen ontwikkelden en het belang van het vinden van de juiste cast met de perfecte hoeveelheid bite om het publiek verslaafd te houden.
Batalon speelt de titulaire Reginald. Een doorsnee man die in een kleine slushiewinkel werkt, een toevallige ontmoeting met de mysterieuze Maurice (Mandela Van Peebles) sleurt Reggie mee in een wereld van vampiers. De show is een grote hoofdrol voor Batalon, die het meest bekend werd door het spelen van Peter Parker’s beste vriend Ned in de Marvel Cinematic Universe Spider-Man-films. Toen hij nadacht of hij specifieke lessen of adviezen had gevolgd van de hoofdrolspeler van de film, Tom Holland, legde Batalon uit: “Ik heb het gevoel dat ik niet echt op zoek was naar advies. [Tom Holland] is een zeer ondersteunende vriend [to] mij — uiteraard mijn broer voor het leven — maar ik heb het gevoel dat dit een soort reis is die ik alleen moest maken… Ik heb veel geweldige succesvolle mensen zien werken in en opereren op filmsets. Ik heb het gevoel dat ik heb gekeken [and] Ik heb veel geleerd van kijken en begrijpen – en ik denk dat dat een soort van mijn reis was.”
Ondanks de ondode vloek die op hem is gelegd, houden de eerste afleveringen van de show de focus voornamelijk op Reginald en zijn collega’s – zijn beste vriend/verliefdheid Sarah, de terloops schokkerige manager Todd en de uitgeklede Ashley. “Ik zeker [am]… puttend uit wat Aubrey Plaza-vibes van Parks and Recreation“, legde Hanna uit. “Ze is mijn held – alleen de hele tijd de dolkogen naar iedereen. Ashley heeft absoluut veel april-energie.” Daarentegen leunde Buchholz zwaar in Todd’s schokkerige gedrag om te contrasteren met de rest van de cast, maar vond extra lagen aan het personage naarmate het seizoen vorderde.
“Ik had het vooropgezette idee dat Todd een soort eikel is op de middelbare school,” legde Buchholz uit. “Dan, naarmate het seizoen vordert, kan ik tegen het einde niet echt zeggen wat er gebeurt, maar de antwoorden komen min of meer naar voren [about] waarom hij is zoals hij is en waarom hij een soort van kwelling en pesterij doet… Ik waardeer het. Het is geweldig dat hij niet alleen die klootzak is, want achter elke klootzak zit iets. Iedereen is menselijk en iedereen heeft zijn of haar shit aan de hand. Dus ik denk dat het belangrijk is voor zulke mensen die zichzelf als zo’n klootzak zien. Het is zoiets als, man, ga gewoon naar de eigenliefde, zoek het uit en zoek het uit.”
De snelle verstandhouding van de cast blijkt uit het doorleefde gevoel van de show, iets wat de cast moest ontdekken tijdens het filmen van de show onder unieke omstandigheden als gevolg van de pandemische lockdowns. “We hebben zoveel geluk gehad”, merkte Haine op, terwijl hij uitlegde dat de groep als geheel meteen “klikte”. “Ik denk dat dat het mooie is van casten. Soms, als het goed is gedaan, is het alsof je deze mensen niet kent. Je zou totaal het tegenovergestelde kunnen zijn. Je kon gewoon niet klikken. Maar we hadden allemaal een sterke vibe vanaf de eerste dag. Het is gewoon puur geluk. Ik ben zo opgewonden [about] het.’ Buchholz was het daarmee eens en noemde Batalon als een belangrijke factor om de sfeer van de kamer op elk moment te verhogen. ‘Ik moet Jacob de eer geven,’ legde hij uit. ‘Buck stopt bij hem. Hij was gewoon zo nuchter met iedereen. Hij is gewoon zo’n goede vent. Ik bedoel, daar komt het op neer [for] mij. Hij is zo maf en grappig. Ik herinner me mijn eerste scène met hem. We hadden elkaar net ontmoet, maar we zaten de hele tijd te giechelen. We hadden gewoon plezier, en ik heb zoiets van, ‘Oh, we gaan het leuk hebben.'”
De show betekent veel voor Batalon, die ook optreedt als co-executive producer van de show. De show gaat openlijk in op hoe Reginald er gewoon niet uitziet als het traditionele idee voor een vampier en zijn pogingen om de manier waarop hij wordt waargenomen te bestrijden. Batalon, geboren in Hawaï uit Filippijnse ouders, merkte op dat Reginald het soort vlezige rol was die gekleurde acteurs niet altijd de kans krijgen om te spelen. “Dit soort rollen krijgen we niet”, beschreef hij. “Het is duidelijk dat er voor ons opgroeien niemand was die echt op ons leek, laat staan dat hij de belangrijkste was.” [character]. Het is een geweldige tijd geweest. Ik zit echt heel hoog, en de mensen thuis in Hawaï zijn ook superhoog. Ik denk dat je gewoon die verantwoordelijkheid draagt om echt deel uit te maken van dat verhaal, dat we gezien, gehoord en gerespecteerd worden — ik vind het geweldig, zeker.”
De rol van co-executive producer bekleden was een unieke ervaring voor Batalon, die als performer meestal gefocust is op de activiteit die voor de camera plaatsvindt. Hij geloofde dat zijn nieuwe ervaring een echte impact zal hebben op hoe hij in de toekomst presteert. “Ik denk dat het een geweldige kans voor mij was om beide kanten van de camera te begrijpen”, vertelde hij. “Ik denk dat het werken aan Spider-Man — Ik weet natuurlijk veel van wat er speelt. Door ergens in de interne werking van iets te zijn, ben ik zeker van betere prestaties gaan houden.”
“Ik zou zeggen dat het kennen van beide kanten me absoluut heeft geholpen om Reginald te vormen,” vervolgde Batalon, “wat hij precies wilde zeggen en wat we wilden overbrengen. Dus dat was echt geweldig. Het was een heel vreemde ervaring om naar werk te kijken en toen werk daarna. Het was zeker interessant. Toen werd het een heel ding waar ik gewoon aan het idee raakte om voor mijn beltijd op mijn werk te zijn. Ik denk dat dat me ook veel heeft geholpen in mijn andere werk. Ik Ik maak nu films waar ik me heel erg bewust ben van andere dingen, dingen waar acteurs niet aan denken. Ik denk dat het zeker veel heeft opgeleverd.”
Die unieke structuur van de serie was een grote aantrekkingskracht op Haine, die dol was op de beschrijvingen van de show die het definieerde als een werkkomedie. “Ik denk dat je het feit hebt begrepen dat het niet alleen een vampiershow is,” legde ze uit, “zoals waar we klassiek aan denken als we aan dat genre denken. Ik vind het geweldig dat mensen zeggen dat het een komedie op het werk is. Ik denk dat ik het heb gehoord [Executive Producer Harley Peyton] zeg dat ook. Het zijn heel erg deze mensen die allemaal in deze wereld bestaan en die we hebben gemaakt en door echte worstelingen gaan in een komische en dwaze en absurdistische soort lens. Toen ik het las, moest ik lachen. Ik heb er niets van gezien. Ik hoop dat andere mensen zullen lachen.”
“Je gaat je hart een beetje uit je dak laten gaan,” vervolgde Haine. “Het is een onvolmaakt heldenverhaal, en daarbinnen worden we allemaal een beetje volwassen.” Hanna was het met Haine eens en merkte op dat “vooral veel mensen van in de twintig of zelfs in de dertig waar je gewoon een baan hebt. Het is niet de carrière waarin je je wilt vestigen … Je bent gewoon aan het klimmen en proberen erachter te komen wat je met je leven moet doen en met wat voor soort mensen je jezelf moet omringen en hoe je erbij hoort, wie je bent – daar gaat de hele show over. Ik denk dat dat echt universeel is.’
Reginald the Vampire gaat op 5 oktober in première op SyFy.
