Huis Velaryon rouwt om hun doden, terwijl Targaryens en Hightowers van alle leeftijden het tegen elkaar opnemen.
Een uitvaart kan van alles zijn. Meestal is het een trieste gebeurtenis, een gebeurtenis vol tranen en de geluiden van snikkende ouders, kinderen, familieleden, vrienden. Een begrafenis kan echter ook feestelijk zijn wanneer de dierbare overledenen worden geacht een lang en vreugdevol leven te hebben geleid en op het juiste moment – dat wil zeggen op hun oude dag – te zijn gestorven. Als de doden iemand zijn waar niemand echt om geeft, kan een begrafenis niet meer zijn dan papierwerk, een bureaucratische rite waar de levenden doorheen moeten voordat ze verder kunnen met hun leven. Last but not least zijn er die begrafenissen die lijken op een mislukte vredesonderhandelingen tussen de leiders van oorlogvoerende landen; die begrafenissen die zo met spanning gevuld zijn dat er voor de rouwenden nauwelijks plaats meer is. De zware sfeer kan het gevolg zijn van financiële geschillen, kwaad bloed tussen verschillende takken van dezelfde stamboom, of zelfs kleine rivaliteit tussen kinderen. Hoe dan ook, dit is het soort begrafenis dat je koste wat kost wilt vermijden, tenzij het problematische gezin van jou is, of je diep betrokken bent bij het drama van anderen.
Als er een zilveren randje te vinden is door Lady Laena (Nanna Blondell) in haar vroegtijdige dood door draak/bevalling, het is dat ze niet door de beproeving van haar eigen begrafenis op deze week hoefde te gaan Huis van de Draak. Niet in de geest, tenminste. De begrafenis van Laena, gehouden op Driftmark, was misschien wel de meest ongemakkelijke gebeurtenis in de geschiedenis van Westeros tot nu toe, en dat geldt ook voor Rhaenyra (Emma D’Arcy) en die van Laenor (John Macmillan) huwelijksbanket. Er was tenminste niemand gedood toen de Velaryons klaar waren met hun rouw. Nou, niemand van belang, bedoel ik.
“Driftmark” begint rustig genoeg, zij het een beetje droevig. Koning Viserys (Paddy Considine), Prinses Rhaenyra, en hun respectievelijke entourages zijn naar de zetel van Huis Velaryon gereisd om te rouwen om het overlijden van Lady Laena en om haar familie te steunen, in Targaryen-stijl. Maar zelfs een tragedie van deze omvang kan de leden van de hogere huizen van Westeros niet dwingen hun belangen voor zichzelf te houden. Terwijl hij de ceremonie leidde, gaf ser Vaemond (Wil Johnson) perst een achterbakse opmerking in over de kracht van Velaryon-bloed, duidelijk gericht op Rhaenyra en haar twee oudere jongens. Dit vraagt Daemon (Matt Smith) om te grinniken vlak voor de kist van zijn overleden vrouw, en vanaf daar gaat het bergafwaarts. Zelfs degenen die de schijn ophouden, voelen zich niet bepaald op hun gemak bij de receptie, en niet alleen omdat de dood ons allemaal een beetje ongemakkelijk maakt. Zowel kinderen als volwassenen hebben het moeilijk om zich te gedragen op dit moment van verdriet.
Aan de tafel van de volwassenen begint de slechte gezondheid van Viserys bij wijze van spreken zijn tol te eisen, zowel van zijn geest als van zijn lichaam. Terwijl hij de receptie verlaat om naar bed te gaan, belt hij koningin Alicent (Olivia Cooke) met de naam van zijn overleden eerste vrouw, Aemma (Sian Brooke). Deze freudiaanse misstap is hoogstwaarschijnlijk het gevolg van het feit dat zijn jongere broer weduwnaar is geworden. De koning probeert van de gelegenheid gebruik te maken om het goed te maken met Daemon door hem een plaats aan het hof aan te bieden, maar de prins blijft liever in Pentos als huurdraak dan zijn hulp aan te nemen. Ondertussen wisselen Alicent en Rhaenyra puntige blikken uit en Lord Corlys (Steve Toussaint) wanhoopt over het zelfmedelijden van zijn zoon en de weigering van zijn kleinzoon om heer van Driftmark te worden. Later, hij en Rhaenys (Eve Best) de mogelijkheid bespreken om de zetel van Huis Velaryon over te laten aan Laena’s oudste dochter, Baela (Shani Smethturst). Immers, zoals Rhaenys snel aangeeft, is het voor iedereen die het wil zien vrij duidelijk dat Lucerys (Harvey Sadler) en Jacaerys (Leo Hart) zijn niet van Velaryon-bloed. Rhaenys doorziet het aandringen van haar man dat hij haar alleen maar probeert terug te geven wat haar is afgenomen door zijn blik op de IJzeren Troon te richten, en beschuldigt hem ervan zijn kinderen te gebruiken om virtueel koning te worden bij volmacht. Maar de Zeeslang heeft het niet, en zijn ambitie wordt nog duidelijker wanneer hij zijn vrouw vertelt dat de geschiedenis zich geen bloed herinnert – het herinnert zich namen.
De echte sterren van “Driftmark” zijn echter niet de volwassenen, maar de kinderen. Zelfs de teruggetrokken prinses Helaena (Evie Allen) krijgt haar kans om te schitteren, griezelig zingend naar een spin midden in Laena’s receptie na de begrafenis. Verbijsterd, Aegon (Ty Tennant) klaagt bij zijn jongere broer dat hij met zo’n raar meisje moet trouwen en gaat op zoek naar een drankje en met een beetje geluk een vrouw naar bed. Hij is later op de avond gevonden, bijna flauwgevallen op het zand onder het kasteel, door een zeer pissige Otto Hightower (Rhys Ifans), die zijn positie als Hand heeft heroverd na het overlijden van Lord Lyonel (Gavin Spaken). Lord Otto sleept zijn dronken kleinzoon terug naar het kasteel, en het feest is voorbij voor iedereen, behalve een handvol Targaryens die nog steeds op zoek zijn naar geluk.
De gelukkigste van allemaal, althans voor een fractie van een seconde, is prins Aemond (Leo Ashton). Gebruikmakend van het feit dat niemand echt om hem lijkt te geven, gaat hij naar het strand om een slapende draak zonder meester te vinden. In de aflevering van vorige week leerden we dat het drakenei van Aemond nooit is uitgekomen en dat de jonge prins dus nooit een band heeft gehad met een geschubd huisdier. Dit maakt hem een constant doelwit van pesterijen door zowel zijn oudere broer als zijn neven. Het is dan ook geen wonder dat bij het vinden van een verlaten draak op het strand, de prins hem zou proberen te bevelen en erop te rijden. Verrassend genoeg slaagt hij daarin.
Maar de kleine overwinning van Aemond is bitterzoet, want de draak die hij wist te temmen was geen verdwaalde, maar Laena’s Vhagar. De prins wordt terug in het kasteel ontvangen, niet door een juichende menigte die onder de indruk was van zijn prestatie, maar door Lucerys, Jacaerys en beide dochters van Laena, die woedend op hem zijn omdat hij de draak van hun moeder heeft gestolen. Rhaena (Eva Ossei-Gerning), in het bijzonder rood zien, en niet zonder reden: omdat ze was opgegroeid zonder een draak, net als Aemond, was ze van plan Vhagar als haar eigen te claimen. De kinderen wisselen beledigingen uit en dingen worden fysiek wanneer Aemond voorstelt dat Rhaena op een varken moet rijden met vleugels zoals die Aegon, Jacaerys en Lucerys hem in aflevering 6 gaven. De vier neven en nichten bundelen hun krachten om de prins een pak slaag te geven, en hij bestrijdt ze. af met een niveau van kracht en behendigheid dat alleen een jongen die door zijn oudere broer wordt gepest, kan tonen. Maar dan trekt Jacaerys een mes, en er is weinig dat Aemond kan doen om te voorkomen dat het mes zijn kant op komt. Nadat hij door zijn oom een bastaard is genoemd, neemt Lucerys het mes van zijn broer en steekt Aemond recht in het oog, waardoor hij voor altijd littekens en gedeeltelijk blind wordt.
Als je ooit een groep rijke, verwende kinderen in een bijzonder lelijke ruzie hebt zien verwikkelen, dan weet je dat het pas voorbij is als de ouders bloed hebben geproefd. In het kasteel schreeuwt iedereen naar iedereen terwijl de arme maester aan Aemonds gezicht probeert te werken. Koning Viserys is boos op zijn mannen omdat ze de kinderen onbewaakt hebben achtergelaten en zoiets hebben laten gebeuren. Alicent is boos op Aegon, die te dronken was om zijn kleine broertje in de gaten te houden. Maar op het moment dat Rhaenyra binnenkomt, wordt de fan pas echt geraakt. Koning Viserys wil weten wat er is gebeurd en ontdekt dat Aemond de afstamming van zijn kleinzonen in twijfel trok. Hij vraagt Aemond wie hem zo’n vreselijke heeft verteld (ahem) leugens, en Aegon neemt de schuld op zich van zijn moeder en beweert dat iedereen in de rechtbank weet dat de jongens klootzakken zijn. Dit leidt ertoe dat Viserys verklaart dat iedereen die het aandurft de afstamming van zijn kleinzonen in twijfel te trekken, vanaf nu de tong zal worden afgesneden. Vervolgens eist hij dat de kinderen een einde maken aan hun kleine ruzies en zich verontschuldigen bij elkaar.
Iedereen lijkt klaar te zijn om te doen wat hen is opgedragen en het een dag te zeggen, maar voor koningin Alicent is sorry zeggen niet genoeg. Terecht woedend over het feit dat haar zoon net een oog heeft verloren, eist ze dat haar man iets doet over het. Als hij weigert, besluit ze het heft in eigen handen te nemen – en met ‘zaken’ bedoel ik de Catspaw-dolk. Alicent trekt het mes uit de riem van haar man en springt op Lucerys af, klaar om een van de ogen van de jongen eruit te halen als wraak. Rhaenyra gaat voor haar zoon staan en probeert haar vroegere vriend af te weren, maar Alicent lijkt haar vermogen om helder te denken kwijt te zijn. Zelfs Ser Criston (Fabien Frankel) klinkt redelijk in vergelijking met het feit dat hij weigert Alicents bevelen op te volgen om een van Rhaenyra’s kinderen ernstig te verminken. De koningin komt pas bij zinnen nadat ze wat van Rhaenyra’s bloed heeft afgenomen, waardoor de prinses een lelijk litteken op haar arm achterlaat. Ze doet geschokt een stap achteruit en Aemond probeert haar te troosten door te zeggen dat hij in ieder geval een draak uit de hele zaak heeft gehaald. Toch lijkt het gevecht iets te hebben gewekt in Alicent, die nu klaar is om een groep bondgenoten te verzamelen, niet alleen om Rhaenyra te verknallen, maar ook om de aanspraak van haar zoon op de troon te versterken.
Wat Alicent niet weet, is dat Rhaenyra ook iets in petto heeft. Weet je nog dat er meer dan één Targaryen geluk had na Laena’s begrafenis? Nou, Rhaenyra en Daemon hadden eindelijk hun moment samen na die noodlottige reis naar de rosse buurt van King’s Landing. Het was een delicate, prachtig gefilmde seksscène, heel anders dan het geweld Game of Thrones werd bekend om tijdens zijn tijd op de lucht. Maar deze romantische escapade lijkt aanvankelijk tot iets veel lelijkers te leiden wanneer Rhaenyra Daemon vraagt met haar te trouwen en haar wettige kinderen te geven, zodat haar aanspraak op de troon niet zo gemakkelijk zal worden betwist. Dit kan natuurlijk alleen gebeuren als Laenor sterft. En een tijdje lijkt het er zeker op dat dat gaat gebeuren, met Daemon die Laenor’s minnaar, Qarl (Arty Froushan), om een duel aan te gaan met de erfgenaam van Velaryon en van hem. Maar – verrassing, verrassing – het is niet het lichaam van Laenor dat Corlys en Rhaenys brandend in hun open haard vinden, maar dat van een andere arme jongen. Terwijl zijn ouders om hem rouwen en zijn vrouw met haar oom trouwt, zit Laenor op een boot met Qarl, die ergens ver voorbij de Smalle Zee reist, waar hij hopelijk een lang en gelukkig leven zal leiden, ver weg van al deze Targaryen-onzin.
Huis van de Draak uitgezonden op zondag op HBO. Afleveringen zijn ook beschikbaar om te streamen op HBO Max.
